Reflektor lotniskowy APM-90M

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

APM-90M – samochodowy reflektor lotniskowy produkcji radzieckiej[1][2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Reflektor lotniskowy APM-90 w Muzeum im. Orła Białego.
Reflektor lotniskowy APM-90 w Muzeum im. Orła Białego.

Reflektor lotniskowy APM-90 został opracowany w latach 50. Używany był jako:

  • Lampa oświetlająca teren lotniska podczas nocnych lotów[1];
  • Reflektor prowadzący samoloty do lądowania lub znaczący różne lokalizacje na ziemi i w powietrzu[1][3];
  • Mobilna aparatura zasilająca o mocy do 17,5 kW i napięciu 110 V.

Pierwotnie instalowany był na podwoziu samochodu ciężarowego ZiS-150 (ZiŁ-150), używano także podwozi ZiŁ-164, ZiŁ-130, ZiŁ-431410 oraz Praga V3S. Zestaw reflektora instalowany był w centralnej części nadwozia, w przedniej znajdował się agregat prądotwórczy podłączony do silnika pojazdu. Urządzenie to wykorzystywane było przez siły powietrzne krajów Układu Warszawskiego, a także przez inne służby tychże krajów, np. straż graniczną. Od lat 80. zastępowane było zestawem reflektorowym APP-90PM na podwoziu samochodu UAZ-452D (UAZ-3303). Używane jako urządzenia lotniskowe m.in. w Polsce, w Rosji i na Białorusi[3][2][4].

Zestaw składa się z:

Zestaw może być zasilany z własnego agregatu lub z sieci zewnętrznej[1].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Lampa łukowa (elektrody węglowe)

  • Średnica lustra: 900 mm;
  • Typ: intensywnego palenia;
  • Sterowanie elektrodami: ręczne lub automatyczne z kierowaniem ręcznym;
  • Rozpalanie łuku: natychmiastowe, za pomocą trzeciej elektrody;
  • Typ używanych elektrod: 16-150;
  • Długość elektrody dodatniej: 550 mm, średnica: 16 mm[1], wysunięcie: 34 mm;
  • Długość elektrody ujemnej: 330 mm, średnica: 11 mm[1], wysunięcie: 32 mm;
  • Długość trzeciej elektrody: 56 mm, średnica: 11 mm[1], wysunięcie: 34 mm;
  • Napięcie: 80 ± 2 V;
  • Natężenie prądu: 150 A;
  • Maksymalne natężenie światła: 135 mln kandeli[2];
  • Czas pracy na jednym zestawie elektrod: 1 godz. 15 minut[1].
  • Widoczność błysków przy obrocie lampy:
    • dla wysokości 1000 m: 75 km,
    • dla wysokości 4000 m: 125 km.
  • Widoczność strumienia światła dla samolotów na wysokości 1000–4000 m: 25 km[1].
  • Obrót lampy: w płaszczyźnie poziomej 360°;
  • Wychylenie lampy: w płaszczyźnie poziomej od 30°do 180°, w płaszczyźnie pionowej od 30° do 85°.

Wymiary urządzenia (położenie marszowe/robocze):

  • Długość: 6700/7450 mm
  • Szerokość: 2500/4070 mm
  • Wysokość: 3300/4250 mm
  • Waga: 8525 kg[1]
  • Obsługa: 2 ludzi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Zarys historii nawigacji lotniczej. Radiolokacja na lotnisku podczas lądowania., Polot - Polskie Lotnictwo Wojskowe (www.polot.info), 24.06.2013r. Kraków
  2. a b c d e Biuletyn nr 11 - JSŻR Radar - Jelenia Góra
  3. a b Zalącznik nr 3 - Kierowanie lotami, MSWiA
  4. Kirschenstein Krzysztof: Przechwycenie Tu-22, aviateam.pl, 2012-12-23

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]