Rejon brański
| rejon | |
| 1940-1941, 1944-1945 | |
.svg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania |
15 stycznia 1940 |
| Data likwidacji |
22 czerwca 1941 |
| Języki urzędowe | |
Rejon brański (biał. Бранскі раён) – istniejący formalnie w latach 1940-1945 (de facto 1940-1941 i 1944-1945) rejon w północno-zachodniej części Białoruskiej SRR, w obwodzie białostockim.
Utworzony został przez władze radzieckie 15 stycznia 1940 roku na okupowanym terytorium województwa białostockiego II Rzeczypospolitej.
W jego skład weszła północno-zachodnia część powiatu bielskiego i południowa część powiatu wysokomazowieckiego z gminami Brańsk, Grodzisk i Nowe Piekuty oraz miastem Brańsk[1].
Rejon był jednostką administracyjną istniejącą de facto, legalną z punktu widzenia władz ZSRR. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego jej utworzenie było nielegalne, a jej obszar stanowił część terytorium II Rzeczypospolitej pod okupacją ZSRR.
Rejon przestał de facto istnieć, gdy na jego teren wkroczyły wojska niemieckie w czerwcu 1941, włączając go w skład okręgu Białystok.
Po ponownym zajęciu obszaru przez Armię Czerwoną we wrześniu 1944, rejon wrócił pod administrację BSSR.
Na mocy umowy granicznej pomiędzy Polską a ZSRR z 16 sierpnia 1945 roku rejon zlikwidowano i oddano Rzeczypospolitej Polskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).