Rejon kysztowski
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
11 101 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
1,25 os./km² | ||||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego_location_map.png)
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.png)
Rejon kysztowski (ros Кыштовский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o ziemi kysztowskiej w związku z rosyjskim osadnictwem na tych terenach pojawiają się w 1730 roku i mają one związek z kontaktami rosyjskojęzycznej ludności z Tatarami znad Irtyszu[2]. Zasiedlanie tych terenów posuwało się jednak bardzo wolno, głównymi osadnikami byli uciekinierzy oraz zesłańcy[2]. Pierwsza dynamiczna fala osadnicza rusza na te ziemie w związku z reformami imperatora Aleksandra II Romanowa i zniesieniem przez niego poddaństwa[2]. W 1870 roku działa tu wołost, a ziemie te podlegają pod administrację tomskiej guberni, zaś liczba ludności we wszystkich okolicznych wioskach i osiedlach wynosi około 10 tysięcy[2]. Kolejne akcje osadnicze zaczynają się na początku XX wieku i w okresie reform premiera Piotra Stołypina[2]. Dopiero w 1862 roku wyznaczono granice wsi i osiedli, które zakończyły wieloletnie spory o własność ziemską na tym terenie[2]. Wzrost ludności następował dzięki dotacjom jakie przeznaczał imperialny rząd w Petersburgu, oferowano m.in. darmową ziemię, zwolnienia podatkowe oraz dostęp do zasobów naturalnych[2]. W czasie rosyjskiej wojny domowej tereny te podlegają początkowo rządowi Białych, na którego czele stał admirał Aleksandr Kołczak, a następnie przechodzą w ręce bolszewików. W 1922 wołost zostaje zlikwidowana, a w 1925 roku ustanowiony zostaje rejon kysztowski[2]. Od 1937 roku znajduje się on w granicach obwodu nowosybirskiego[2]. W czasach stalinowskich miejscowej rolnictwo przechodzi program forsownej kolektywizacji[3]. Obecne granice rejon uzyskał w 1964 roku[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rejon kysztowski jest jednym z największych obszarów wchodzących w skład obwodu nowosybirskiego, ale jednocześnie zamieszkuje go najmniejsza liczba ludności i jest to także teren o najniższej gęstości zaludnienia[5]. Położony jest w północno-zachodniej części obwodu, a odległość do Nowosybirska wynosi około 600 kilometrów[5]. Najbliższa stacja kolejowa oddalona jest o 158 kilometrów[6]. Rejon jest niezwykle bogaty w zasoby naturalne, znajdują się tu m.in. pokłady gliny, torfu, sapropelu, a także ropy naftowej[6]. Intensywnie eksploatowane jest jedno złoże, którego rezerwy określa się na 119,6 milionów ton[6]. Znajduje się tu także kilka sfer chronionych i rezerwatów przyrody, a przez teren rejonu przepływa rzeka Tara[6]. Ważnym elementem na geograficznej mapie regionu jest jezioro Daniłowo, głębokie na 15-16 metrów, słynie ono z urody oraz zasobów tlenu, co przekłada się na istnienie źródeł[6]. Jest to jedno z głównych atrakcji turystycznych ziemi kysztowskiej, a także miejsce wypoczynku i rekreacji[6]. Miejscowa ludność żyje głównie z rolnictwa oraz hodowli zwierząt[7]. W 2010 roku miejscowe rolnictwo wytworzyło towarów o wartości 320 milionów rubli[7]. W tym samym roku zebrano ogółem 6400 ton zbóż, co stanowiło jedynie 64% wyniku z roku poprzedniego[7]. Sfera rolnicza boryka się z problemem niedofinansowania[7]. Miejscowy przemysł rozwija się głównie wokół przetwórstwa wyrobów rolnych[8]. W 2010 roku ten sektor kysztowskiej gospodarki wytworzył towary o wartości 51,9 milionów rubli[8]. Istnieją także zakłady produkujące cegły i materiały budowlane, pewną rolę odgrywa też przemysł drzewny[3][8].
Na terenie rejonu kysztowskiego funkcjonują 23 publiczne szkoły, w tym 11 o charakterze podstawowym i 12 szkół średnich[9]. Działają tu także 2 instytuty umożliwiające kontynuowanie edukacji oraz 7 oddziałów opieki przedszkolnej[9]. Opiekę zdrowotną zapewnia centralny szpital rejonowy, 3 mniejsze szpitale oraz 31 przychodni medycznych różnego typu[9]. Działa tu także 38 klubów kulturalnych, muzeum rejonowe oraz 28 bibliotek różnego typu[3]. Rejon składa się z 17 osiedli typu wiejskiego. Ogółem długość dróg w rejonie wynosi 370,6 kilometrów, z czego długość dróg o utwardzonej powierzchni wynosi 130,5 kilometrów[10]. Rolnictwo zatrudnia 20% wszystkich pracujących[10]. Na terenie rejonu zarejestrowanych jest 18 miejsc o znaczeniu archeologicznym i 3 zabytki architektury[10]. Spada liczba ludności, w 1998 roku żyło tutaj 18 700 ludzi[3], a statystyki federalne z 2010 roku wskazują, że liczba ta zmniejszyła się do 13 530 mieszkańców[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, поселкам городского типа и районам на 1 января 2010 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i Kyshtovka.nsknet.ru: История района. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)]. (ros.).
- ↑ a b c d Loi.sscc.ru: Кыштовский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-11)]. (ros.).
- ↑ Maxiomsk.ru: Кыштовский район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Кыштовский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Region.newsib.ru: Кыштовский район: Ресурсы. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Кыштовский район: Сельское хозяйство. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Кыштовский район: Сельское Промышленность. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Кыштовский район: Социальная сфера. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Nso.ru: Кыштовский район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
