Remanent

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remanent – spis faktycznego stanu składników majątkowych[1].

Ma na celu najpierw zbadanie faktycznej ilości towarów posiadanych przez przedsiębiorstwo, a następnie uzgodnienie tego stanu z ilością wynikającą z odpowiednich dokumentów, takich jak faktury, PZ-ki, raporty kasowe, oraz ze stanami w komputerowym programie handlowo-magazynowym.

Jeżeli w trakcie remanentu okaże się, że ilości są niezgodne, należy skorygować stan w systemach informatycznych poprzez wprowadzenie dodatkowych dokumentów ujawnienia i likwidacji towaru zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa, bądź też regułami obowiązującymi w danym przedsiębiorstwie.

Pojęcie remanent jest często zamiennie stosowane z pojęciem inwentaryzacja lub spis z natury.

Dokument magazynowy zwany „Inwentaryzacja” musi być sporządzany w każdym roku, a dokładniej na jego końcu – przypada to na koniec roku obrachunkowego (najczęściej 31 grudnia). Oznacza to, iż inwentaryzacja będzie pokazywała ilość danych towarów na dzień sporządzenia inwentaryzacji.

W remanencie nie muszą występować tylko towary, które fizycznie znajdują się w sklepie lub magazynie, ale również należy ująć w nim towary, które zostały zakupione przez sprzedawcę, ale nie zostały jeszcze dostarczone – sprzedawca musi je również uwzględnić w inwentaryzacji.

Zakres remanentu[edytuj | edytuj kod]

Remanent dotyczy w dużej mierze towarów handlowych, ale nie tylko. Ponieważ mogą to być również jeszcze niegotowe towary, a więc np. materiały, które służą do wyrobu danego towaru lub gotowe wyroby czy półwyroby.

W przepisach prawa (§ 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów)[2] wypisane są te rzeczy, które mogą być ujęte w remanencie. Między innymi są to:

Dla wyjaśnienia ww. elementów, poniżej znajduje się ich szerszy opis (wyjaśnienie):

  • Towary handlowe – to wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym
  • Materiały podstawowe – to materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu
  • Materiały pomocnicze – to materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
  • Wyroby gotowe – to wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony
  • Braki – to m.in. towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
  • Odpady – to materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową.

Zawartość remanentu – elementy danych[edytuj | edytuj kod]

Obowiązkowe elementy danych jakie muszą znaleźć się w dokumencie spisu z natury (inwentaryzacja) to:

  • imię i nazwisko przedsiębiorcy (nazwę firmy),
  • datę sporządzenia,
  • numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury,
  • szczegółowe określenie towaru i innych składników majątku,
  • jednostkę miary,
  • ilość materiałów i towarów wyliczoną w czasie spisu,
  • cenę w złotych i groszach za jednostkę miary,
  • wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową,
  • łączną wartość spisu z natury,
  • w razie wyksięgowania kosztu z KPiR w związku z jego nieopłaceniem w ustawowo przewidzianym terminie – wartość pomniejszenia, ze wskazaniem pozycji spisu z natury i pozycji w księdze, z którymi związane jest pomniejszenie,
  • klauzulę „Spis zakończono na pozycji…”.
  • podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników)[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. remanent, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-07].
  2. Dz.U. 2003 nr 152, poz. 1475 z późn. zm.
  3. Koniec roku – remanent – e-Deklaracje – podatkowy serwis informacyjny [online], www.e-deklaracje.pl [dostęp 2016-12-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]