Rentgenometr DP-1A
Rentgenometr DP-1A – radziecki przyrząd dozymetryczny, używany między innymi w ludowym Wojsku Polskim, przeznaczony do rozpoznawania skażeń promieniotwórczych.
Charakterystyka przyrządu[edytuj | edytuj kod]
Rentgenometr DP-1A był lampowym przyrządem dozymetrycznym przeznaczonym do pomiaru mocy dawki promieniowania gamma lub łącznie promieniowania beta i gamma. Układ elektryczny przyrządu składał się z komory jonizacyjnej, wzmacniacza prądu stałego, miernika i źródła zasilania. Pod wpływem promieniowania jądrowego w komorze jonizacyjnej powstawał prąd jonizacji, który po wzmocnieniu był rejestrowany przez licznik. Przyrząd obsługiwał jeden dozymetrysta[1]. Na początku lat 60 XX w. DP-1A był sukcesywnie zastępowany przez rentgenometr D-08[2].
- Dane taktyczno-techniczne[2]
- zakres pomiarowy – od 0,1 do 400 R/h,
- podział zakresu:
- 0,04–0,4 R/h,
- 0,4–4,0 R/h,
- 4–40 R/h,
- 40–400 R/h,
- podział zakresu:
- masa – około 3 kg,
- zasilanie – jedno ogniwo suche i dwie baterie płytkowe,
- czas pracy – 50 godzin.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 89.
- ↑ a b Nowak 2001 ↓, s. 90.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.