Rezerwat przyrody Včelár
48°27′01″N 18°28′42″E/48,450278 18,478333| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1984 |
| Powierzchnia |
8,76 ha |
Położenie na mapie kraju nitrzańskiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
| 48°27′01″N 18°28′42″E/48,450278 18,478333
| |
Rezerwat przyrody Včelár (słow. Národná prírodná rezervácia Včelár) – rezerwat przyrody u południowo-wschodnich podnóży pasma górskiego Trybecz w Karpatach Zachodnich na Słowacji. Powierzchnia 8,76 ha.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat obejmuje fragment południowo-wschodnich stoków góry Včelár (503 m n.p.m.), opadających ku dolinie Žitavy. Leży ok. 3 km na północ od wsi Obyce, w granicach katastralnych tejże wsi, w powiecie Zlaté Moravce, w kraju nitrzańskim. Leży w granicach rewiru nr 81a nadleśnictwa Topoľčianky.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Teren objęty rezerwatem przedstawia fragment stromego, suchego stoku z licznymi wystającymi z podłoża skałkami andezytowymi, porośniętego roślinnością o charakterze lasostepu. Występuje w niej szereg zespołów roślin ciepło- i sucholubnych, którym towarzyszy wiele rzadkich gatunków zwierząt, wyspecjalizowanych do życia w tych zespołach. Na skałkach występują różne rodzaje porostów (m.in. Parmelia, Cladonia), mszaków oraz inicjalne stadia różnych sucholubnych zespołów roślinnych. Dominującym gatunkiem lasu jest dąbrowa z pojedynczymi okazami dębu burgundzkiego osiągającymi wiek 200 lat. Z gatunków typowych dla ciepłych, suchych muraw i słonecznych zarośli występują tu m.in. oman szorstki, przytulia sina, ostnica Stipa stenophylla, ostnica powabna, sałata trwała oraz Cleistogenes serotina – rzadki, południowoeuropejski gatunek z rodziny wiechlinowatych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat został utworzony rozporządzeniem Ministerstwa Kultury SRS nr 6910/1983-32 z dnia 31 października 1983 r. z ważnością od 1 stycznia 1984 r. W rezerwacie obowiązuje 5. (najwyższy) stopień ochrony.
Cel powołania[edytuj | edytuj kod]
Ochrona zachowanych sucho- i ciepłolubnych zespołów roślinnych i zwierzęcych na terenie skalistego lasostepu w celach naukowo-badawczych i kulturalno-wychowawczych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Babčanová Vlasta, Brabec František i in.: Tríbeč. Pohronský Inovec. Turistický sprievodca ČSSR, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1983, b. ISBN
- O rezerwacie na stronie enviroportal.sk