Rigi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rigi
Ilustracja
Państwo

 Szwajcaria

Położenie

Schwyz, Lucerna

Pasmo

Schweizer Voralpen

Wysokość

1797 m n.p.m.

Wybitność

1289 m

Położenie na mapie Alp
Mapa konturowa Alp, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Rigi”
Ziemia47°03′13″N 8°28′32″E/47,053611 8,475556
Rigi 3D

Rigi – szczyt w paśmie Schweizer Voralpen, części Alp Zachodnich. Leży w Szwajcarii w kantonie Schwyz.

Masyw Rigi, obejmujący również leżące w jednej linii szczyty Scheidegg (1659 m n.p.m.) i Hoflue (1699 m n.p.m.), wyciągnięty w osi południowy wschód - północny zachód na długości blisko 16 km, stanowi swego rodzaju górską "wyspę", otoczoną terenami leżącymi 1200-1300 m niżej. Tereny te w większości zajęte są przez duże zbiorniki wodne: Jezioro Czterech Kantonów (od południa i zachodu), jezioro Zug (od północy) i jezioro Lauerz (od północnego wschodu)[1].

Nazwa stanowi skrót pochodzący od łacińskiego wyrażenia Regina montium (pol. Królowa Gór). Na szczycie znajduje się stacja przekaźnikowa radiowo-telewizyjna szwajcarskiego operatora SRG SSR idée suisse z wysokim masztem oraz automatyczna stacja meteorologiczna.

Z uwagi na swoje usytuowanie tuż ponad wspomnianymi jeziorami i rozciągającą się ze szczytu imponującą panoramę Rigi już w XVIII w. była celem licznych wycieczek turystycznych. Do tradycji należało wejście na szczyt, spędzenie nocy pod gołym niebem lub namiotem, a następnie podziwianie wschodu słońca nad Alpami z wierzchołka, zwanego „Kulm”[2].

Obecnie prowadzą nań dwie linie kolei zębatej (Rigi Bahnen(inne języki)) oraz jedna kolej linowa. W zimie jest tu ruchliwy ośrodek narciarstwa zjazdowego.

Z górą związane są legendarne postacie - Chlyni Lüüt.

W dniu 28 sierpnia 1830 roku na szczyt weszli wspólnie trzej polscy poeci romantyczni - Adam Mickiewicz, Zygmunt Krasiński i Antoni Edward Odyniec. Panoramę Alp widoczną ze szczytu opisał Krasiński w pełnym zachwytów liście do ojca, Wincentego Krasińskiego (5 IX 1830)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mapa Swissmobile. [dostęp 2023-12-09].
  2. Suisse. Guide vert Michelin. Michelin et Cie, 1985, s. 159. ISBN 2-06-005-602-0.
  3. Zbigniew Sudolski, Krasiński, Opowieść biograficzna, Warszawa 1997, s. 106.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]