Roman Aleksandrowicz
 major audytor
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
adwokat |
Roman Aleksandrowicz (ur. 30 kwietnia 1882, zm. 1940 w ZSRR) – doktor praw, adwokat, major audytor Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 30 kwietnia 1882 w Krakowie jako syn Oskara[1][2]. Był synem Władysława. Ukończył studia z tytułem doktora praw. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora rezerwy w korpusie oficerów służby sądowej ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1934 pozostawał na liście starszeństwa korpusu oficerów sądowych w grupie oficerów pospolitego ruszenia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[5].
W okresie II Rzeczypospolitej był adwokatem we Lwowie. W 1931 został skarbnikiem wydziału Związku Adwokatów-Obrońców Okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie[6]. Do 1939 urzędował przy ulicy Aleksandra Fredry 8[7].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-81 oznaczony numerem 22)[8]. Ofiary tej zbrodni zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Roman Aleksandrowicz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Roman Aleksandrowicz. nieobecni.com.p. [dostęp 2016-07-19].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1096.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 990.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 296.
- ↑ Związek adwokatów-obrońców okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie. „Słowo Polskie”. Nr 277, s. 7, 9 października 1931.
- ↑ Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Lwów: 1939, s. 21.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 1. [dostęp 2016-07-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.