Roman Cholewicki

Roman Cholewicki

Roman Cholewicki w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1886 Dyneburg
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1942 Warszawa
Senator IV kadencji (II RP)
Okres	od 1935 do 20 grudnia 1935
Przynależność polityczna	Obóz Zjednoczenia Narodowego
Odznaczenia

Grób Romana Cholewickiego na cmentarzu Powązkowskim

Roman Cholewicki (Holewicki) ps. Rafał (ur. 1 grudnia 1886 w Dyneburgu, zm. 16 stycznia 1942 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy i oświatowy, polityk, senator w II RP.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum W. Wróblewskiego i szkołę realną w Warszawie, a następnie studia na Politechnice w Zurychu (1907–1909) i Paryżu (bez dyplomu).

Od wczesnych lat młodzieńczych był członkiem PPS i PPS „Proletariat” (Proletariat III), czterokrotnie aresztowany i więziony w Warszawie (1902, 1904 i 1905), był uczestnikiem rewolucji 1905 w Warszawie. Podczas studiów w Zurychu był sekretarzem stowarzyszenia robotników polskich, następnie, w 1909 roku współzałożył Stowarzyszenie „Filarecja” i Związek Walki Czynnej w Paryżu, od 1910 roku działał w Związku Strzeleckim.

Podczas I wojny światowej, w latach 1914–1915 walczył w I Brygadzie Legionów Polskich (odszedł z przyczyn zdrowotnych), następnie współzałożyciel POW w Oświęcimiu.

Po odzyskaniu niepodległości, od 1919 roku pracował jako urzędnik w prywatnej firmie górniczej. Od 1928 roku był członkiem Rady Powiatowej BBWR w Będzinie, od 1929 roku był organizatorem ogródków działkowych dla robotników w Sosnowcu i członkiem Zarządu Okręgowego Związku Legionistów w Zagłębiu Dąbrowskim. Od 1933 roku był sekretarzem generalnym Francusko-Polskiego Towarzystwa Górniczego w Dąbrowie Górniczej. I-wiceprezes Zarządu Okręgu Sosnowiec Związku Legionistów Polskich w 1936 roku.

W 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa kieleckiego. Brał udział w pracach komisji opieki społecznej i (w październiku 1935) komisji dla rozpatrzenia projektu ustawy o upoważnieniu Prezydenta RP do wydawania dekretów. Zrzekł się mandatu 20 grudnia 1935 roku.

Pracował jako wicedyrektor, od 1935 p.o. dyrektora, następnie dyrektor Ubezpieczalni Społecznej w Sosnowcu. W 1938 roku był przewodniczącym Instytutu Robotniczego im. A. Skwarczyńskiego, w 1939 roku był również prezesem Pracowniczego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego im. S. Żeromskiego w Sosnowcu. Od 1938 roku był członkiem RN OZN. Po wybuchu II wojny światowej razem z rodziną przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Zarządzie Miejskim. Zmarł nagle w biurze.

Odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (1931)
• Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta (1931).

Życie prywatne

Był synem Augustyna Cypriana Cholewickiego i Romany z Niwińskich. Jego siostra – Janina (ur. 1887, primo voto Podgórska, secundo voto Tomaszkiewicz, żona Leopolda Tomaszkiewicza, ps. Marta, była członkinią PPS „Proletariat” i Związku Strzeleckiego w Krakowie)

Ożenił się z Józefą z domu Beiner, z którą miał córki: Romanę z męża Migurską (żołnierz AK, sanitariuszka w czasie powstania warszawskiego, następnie więziona w stalagu VIC Oberlangen) i Danutę z męża Malczewską (żołnierz AK, ppor Danka.)

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 50-1-25).