Romuald Kohutnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romuald Kohutnicki
Ilustracja
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1889
Kijów

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1972
Wesoła

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII

Stanowiska

dowódca OPL

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Pluton cyklistów z hufców szkolnych z Państwowego Gimnazjum w Prużanie przybyły do Słonimia na ćwiczenia dywizyjne. Raport powiatowego komendanta WFiPW przyjmuje płk Romuald Kohutnicki d-ca 80 pp

Romuald Kohutnicki (ur. 20 lutego 1889[a] w Kijowie, zm. 30 czerwca 1972 w Wesołej[2]) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 lutego 1889 w Kijowie, ówczesnej stolicy guberni kijowskiej, w rodzinie Jana i Aleksandry z Bratkowskich[3]. Był starszym bratem Władysława (1893–1982), kapitana Wojska Polskiego i kawaler Orderu Virtuti Militari.

Romuald uczęszczał do szkół w Lipowcu, Żytomierzu i Charkowie[4]. W 1907 wstąpił do Odeskiej Szkoły Wojskowej (ros. Одесское военное училище)[5]. W 1910 został mianowany podporucznikiem. Oficer Armii Imperium Rosyjskiego i I Korpusu Polskiego w Rosji. Od grudnia 1918 na Syberii dowodził 3 pułkiem strzelców polskich[6]. W sierpniu 1920, w czasie Bitwy Warszawskiej, był szefem sztabu 11 Dywizji Piechoty. Od 1 września 1920 dowodził 29 pułkiem piechoty w Kaliszu[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 20 czerwca 1923 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 38 pułku piechoty w Przemyślu[9]. Z dniem 15 września 1923 został przeniesiony do 15 pułku piechoty „Wilków” w Dęblinie na stanowisko dowódcy pułku[10]. Z dniem 1 września 1925 został czasowo przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I z pozostawieniem przy Komendzie Obozu Warownego „Dęblin”[11]. W styczniu 1926 został przydzielony do dowództwa 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[12]. Od 7 sierpnia 1927 do 16 października 1935 dowodził 80 pułkiem piechoty w Słonimiu[13]. 1 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1928 stopień pułkownika w korpusie oficerów piechoty i 9. lokatą[14][15]. Od 2 lutego do 5 maja 1928 był słuchaczem III unitarno-informacyjnego kursu dla podpułkowników i pułkowników, kandydatów na dowódców pułków, względnie dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Ówczesny komendant Centrum, generał brygady Wacław Dziewanowski wydał o nim niezbyt pochlebną opinię: „interesował się pracą na kursie, zrobił pewne postępy, ale na ogół wykazał poziom przeciętny, a raczej nawet słaby we wszystkich przedmiotach”[16]. Za 1932 otrzymał ocenę ujemną[17]. Dowódca Brygady KOP „Nowogródek” w Nowogródku. Brygadą dowodził do 1 lutego 1937, a następnie został przeniesiony do dyspozycji ministra spraw wojskowych. Inspektor amii generał dywizji Tadeusz Piskor oceniając go na stanowisku brygadiera stwierdził: „ruchliwy, przebywa w terenie, wnosi dużo zdrowego sensu i energii w pracy”[18]. W latach 1937-1939 dowódca Obrony Przeciwlotniczej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[19][20]. 13 października 1938 dowódca Obrony Przeciwlotniczej Ministerstwa Spraw Wojskowych, generał brygady Józef Zając stwierdził: „zupełnie odpowiada na stanowisku dowódcy OPL OK Poznań, które ma mniejsze i mniej skomplikowane zadania z punktu widzenia OPL. Pracuje systematycznie”[21].

Zmarł 30 czerwca 1972. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Błoniu.

Od 10 kwietnia 1928 był żonaty z Jadwigą z Szyszkowskich, z którą miał troje dzieci[22].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „7 lutego 1889” na „20 lutego 1889”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 22.
  2. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 69.
  3. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  4. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
  6. ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 554, 558, 572, jako podpułkownik „Kogutnicki”.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 105, 695.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 39 z 20 czerwca 1923 roku, s. 402.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 59 z 11 września 1923 roku, s. 556.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 116 z 3 listopada 1925 roku, s. 624.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 stycznia 1926 roku, s. 39.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928, s. 1.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 8, w marcu 1939 zajmował 2. lokatę.
  16. ↑ Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/118, Opinie z kursów, s. 505.
  17. ↑ Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/121, Lista zdyskwalifikowanych generałów, pułkowników i podpułkowników, s. 791.
  18. ↑ Opinie dowódców brygad KOP za 1936 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 40.
  19. ↑ Obsada wyższych dowództw lipiec 1937 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/121, s. 13.
  20. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 8, 522.
  21. ↑ Opinie pułkowników piechoty za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 290.
  22. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922, s. 614, tu numer krzyża „7725”.
  24. ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 361.
  26. ↑ M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 121.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921, s. 1748.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 28 marca 1923, s. 210.
  30. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1930, s. 77.
  32. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Romuald_Kohutnicki&oldid=71733646”