Rosa miodowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rosa miodowa na kłosie żyta.

Rosa miodowa – słodka wydzielina pojawiająca się na kłosach zbóż, zwłaszcza żyta oraz na wiechach wielu traw (m.in. życicy, manny)[1]. Jest produktem przemiany materii grzyba z klasy workowców – buławianki czerwonej, która tworzy sporysz[1]. Wiosną zarodniki grzyba dostają się do kwiatów, kiełkują, strzępki następnie przerastają słupek. Zanim porażony słupek przekształci się w sporysz, na kłosie tworzy się rosa miodowa[1]. Rosą miodową żywią się różne owady, jednak najchętniej jest zbierana przez pszczoły[1]. Jak wiadomo sporysz jest trujący dla ludzi i zwierząt, jednak miód wielokwiatowy z domieszką rosy miodowej nie jest szkodliwy[1]. Skład chemiczny rosy miodowej jest zbliżony do spadzi[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Mieczysław Biliński, Leon Bornus (red.), Encyklopedia pszczelarska, Warszawa: Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1989, s. 190, ISBN 978-83-09-01291-7 [dostęp 2024-03-27].