Rosario Silva de Lapuerta
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej | |
| Okres |
od 2003 |
| Wiceprezeska TSUE | |
| Okres |
od 9 października 2018 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Rosario Silva de Lapuerta (ur. 15 czerwca 1954 w Madrycie) – hiszpańska prawniczka, prokuratorka, profesorka, sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (2003–2021), wiceprezeska w latach 2018–2021.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwentka prawa na Uniwersytecie Complutense w Madrycie (1976). Prokuratorka w Maladze; pracowniczka działu prawnego ministerstwa transportu, turystyki i komunikacji, następnie w dziale prawnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych; szefowa państwowej służby prawnej odpowiedzialnej za postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości i zastępczyni naczelnego dyrektora działu wspólnotowej i międzynarodowej pomocy prawnej w Abogacía General del Estado (ministerstwie sprawiedliwości). Członkini grupy refleksyjnej ds. przyszłości wspólnotowego systemu sądowego działającej przy Komisji. Szefowa delegacji hiszpańskiej grupy „Amis de la Présidence” ds. reformy wspólnotowego systemu sądowego w traktacie nicejskim i działającej przy Radzie grupy ad hoc dotyczącej Trybunału Sprawiedliwości. Profesorka prawa wspólnotowego w szkole dyplomatycznej w Madrycie; współredaktorka przeglądu „Noticias de la Unión Europea”.
Sędzia Trybunału Sprawiedliwości UE od 7 października 2003, wiceprezeska Trybunału od 9 października 2018 do 7 października 2021[1].
W 2018 rozpatrzyła na korzyść polskiego Sądu Najwyższego jego spór z rządem. W efekcie Dziennik Gazeta Prawna uznał ją za jedną z czterech najbardziej wpływowych prawników w Polsce[2]. W maju 2021 na wniosek Czech w ramach środków tymczasowych podjęła decyzję o natychmiastowym nakazie wstrzymania wydobycia węgla w kopalni Turów do czasu merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy[3]. 20 września 2021 wydała postanowienie o zobowiązaniu Polski do zapłaty na rzecz Komisji Europejskiej okresowej kary pieniężnej w wysokości 500 tysięcy euro dziennie za niezaprzestanie wydobycia węgla brunatnego w kopalni Turów. W momencie wydania decyzji była to najwyższa kara dzienna w historii UE. Decyzja ta spotkała się z krytyką w Polsce[4][5].
Jej ojciec, Federica Silva Muñoza, był politykiem prawicowo-konserwatywnych Alianza Popular oraz Partii Ludowej. Jej siostra, Marta Silva de Lapuerta, także jest prawniczką[6].
Ordery[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (2003)[7]
- Krzyż Wielki Orderu Krzyża Świętego Rajmunda z Penafort (2020)[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ CURIA - Rosario Silva de Lapuerta [online], curia.europa.eu [dostęp 2022-04-22].
- ↑ Ranking DGP: 50 najbardziej wpływowych prawników 2018 [online], prawo.gazetaprawna.pl, 29 stycznia 2019 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-28].
- ↑ TSUE nakazał Polsce natychmiastowe wstrzymanie wydobycia węgla w kopalni Turów [online], forsal.pl, 21 maja 2021 [dostęp 2021-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21].
- ↑ Sara Bounaoui, Unijne kary dla Polski za Turów. Prezes PGE: To kuriozalne [online], rmf24.pl, 20 września 2021 [dostęp 2021-09-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-21].
- ↑ Kara dla Polski za kopalnię w Turowie. Liczby wyjaśniają, dlaczego nie wstrzymujemy wydobycia [online], Business Insider, 21 września 2021 [dostęp 2021-09-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-22].
- ↑ Álvaro Sánchez, La española que paraliza la purga del Supremo polaco, „El País”, Madrid, 20 października 2018, ISSN 1134-6582 [dostęp 2021-09-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-17] (hiszp.).
- ↑ BOE-A-2003-20205 Real Decreto 1304/2003, de 17 de octubre, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden del Mérito Civil a doña Rosario Silva de Lapuerta. [online], BOE.es, 17 października 2003 [dostęp 2021-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (hiszp.).
- ↑ BOE-A-2020-16315 Real Decreto 1141/2020, de 15 de diciembre, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden de San Raimundo de Peñafort a doña Rosario Silva de Lapuerta. [online], BOE.es, 15 grudnia 2020 [dostęp 2021-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (hiszp.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Członkowie Trybunału. europa.eu. [dostęp 2019-02-03].
- Życiorys. kozbeszerzes.hu. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].