Rubellit
 Rubellit | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
rubelit |
|---|---|
| Skład chemiczny |
|
| Twardość w skali Mohsa |
7–7,5 |
| Przełam |
muszlowy, nierówny |
| Łupliwość |
brak |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Gęstość minerału |
2,90–3,26 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
różowa, czasem czerwona lub fioletowa |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty |
Rubellit (rubelit) – różowa, różowoczerwona, karminowoczerwona, czerwona, niekiedy ciemnoczerwona (turmalin Bordeaux), fioletowa, purpurowa, pomarańczowa, przezroczysta odmiana elbaitu. Minerał należący do grupy turmalinów, rzadki.
Nazwa minerału pochodzi od łac. rubellus = czerwonawy.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Oprócz kryształów występuje też w postaci skupień zbitych i włóknistych, które po oszlifowaniu wykazują efekt kociego oka. Czasami wykształca wspaniałe „słońca turmalinowe”. Szczególnymi jego odmianami są „tureckie główki” i „turmalin arbuzowy”.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Stanowi składnik pegmatytów, w którym często występuje z lepidolitem, albitem, mikroklinem. Prawidłowo wykształcone kryształy są spotykane w druzach i marolach.
Miejsca występowania: Brazylia – Minas Gerais, USA – Kalifornia, Massachusetts, Maine, Rosja – Ural, Zabajkale (turmalin syberyjski), Mozambik, Namibia, Madagaskar, Czechy, Włochy, Niemcy.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Stanowi bardzo cenny kamień jubilerski. Stosowany do wyrobu biżuterii. Nadaje mu się szlif schodkowy, szlif tabliczkowy, szlif kaboszonowy. Niekiedy bywa używany jako imitacja rubinu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, 2003.