Ryszard Silinicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ryszard Silinicz (ur. 30 sierpnia 1909[1], zm. 5 marca 1988[2]) – polski oficer, polityk emigracyjny.

Podczas II wojny światowej w stopniu porucznika był dowódcą III plutonu Kursu Unitarnego Szkoły Podchorążych Centrum Wyszkolenia Polskich Sił Zbrojnych we Wriewskim w składzie Bazy Armii Polskiej na Wschodzie (Armii Andersa) w strukturze Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR[3].

Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był członkiem Rady Stanu Rzeczypospolitej Polskiej (1971-1972) z ramienia Ruchu Niezależnej Polityki Polskiej, IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej (1968-1970) z ramienia Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji, V Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej (1973-1978) z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji.

3 maja 1984 został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Awanse Oficerskie W Wojsku Polskim, 1935-1939, Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003, s. 9.
  2. ↑ E. Gierat, Polonia Vademecum: A Handbook of Information on Poles and Other Soviet Dominated European Nationals in the Free World, 1988, s. 9.
  3. ↑ Ludwik Więckowski, red. Mieczysław Hucał: Wspomnienia o kursie unitarnym Szkoły Podchorążych w 41-szą rocznicę jej ukończenia. Buzułuk, Dzieckij Sad, Kołtubanka i Wrewskaja – ZSSR. szpzl-zegrze.waw.pl. [dostęp 2019-12-28].
  4. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 16, nr 3 z 31 grudnia 1984. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Silinicz&oldid=58382154”