Rywocińska Przełęcz
Na mapach: 
49°10′41″N 20°12′16″E/49,178056 20,204444
49°10′41″N 20°12′16″E/49,178056 20,204444 Rywocińska Przełęcz (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1830 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′41″N 20°12′16″E/49,178056 20,204444
| |
Rywocińska Przełęcz (słow. Sedlo za Oštepmi, niem. Gantpass, Gantscharte, węg. Gánthágó, Gántcsorba) – przełęcz położona na wysokości ok. 1830 m n.p.m. znajdująca się w Zimnowodzkiej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Odgranicza ona Kościoły i Rywociny (Dziadowską Skałę na północnym zachodzie i Wielką Rywocińską Turnię na południowym wschodzie), jest najniżej położonym punktem między nimi. W północno-zachodniej grani Wielkiej Rywocińskiej Turni opadającej na Rywocińską Przełęcz znajdują się zęby skalne – Rywocińskie Czuby.
Na siodło Rywocińskiej Przełęczy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników stanowi dogodny dostęp do grani Rywocin.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Robert Townson, 16 sierpnia 1793 r. – wejście niepewne,
- József Déry i Johann Schmögner, 25 sierpnia 1901 r. – letnie,
- Gyula Hefty i Gyula Komarnicki, 8 grudnia 1911 r. – zimowe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 156-158, 160.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.