Sławko Szydłowiecki
 Odrowąż | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Data i miejsce urodzenia |
XIV wiek |
| Data i miejsce śmierci |
około 1433 |
Sławko Szydłowiecki z Odrowążów, zwany również Sławoszem z Szydłowca (ur. II połowa XIV wieku, zm. ok. 1433) – polski możnowładca, protoplasta rodu Szydłowieckich, rycerz herbu Odrowąż, dziedzic Szydłowca.
Rodzina i funkcje[edytuj | edytuj kod]
Sławosz był bratem Jakuba Szydłowieckiego i Małgorzaty, żony Piotra z Tułowic. Sławek był najprawdopodobniej duchownym katolickim.
Sławko zamieszkiwał najprawdopodobniej dwór znajdujący się na placu św. Ducha, czyli w miejscu, na którym w 1528 roku Mikołaj Szydłowiecki ufundował kościół i szpital św. Ducha. W latach 1412–1423 był opiekunem grodu swojego brata – Jakuba.
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Najprawdopodobniej pierwszymi Odrowążami, używającymi nazwiska „Szydłowiecki”, byli bracia Jakub i Sławko. Wymienieni zostali po raz pierwszy w dokumencie z 1 stycznia 1401 jako „Bracia i Dziedzice z Szydłowca”.
Sławko, wraz z bratem fundują parafię i wznoszą drewniany kościół pod wezwaniem św. Zygmunta w 1401 roku. Uposażyli ufundowany przez siebie kościół parafialny czterema łanami roli, sadzawką rybną, łąką, lasem z barciami, dwiema karczmami oraz dziesięcinami.
Do 1412 i od 1423 roku Szydłowcem zarządzali wspólnie bracia Jakub i Sławko. W latach 1412–1423 Sławko samotnie zarządzał miastem z przyległościami.
W roku 1413 bracia odkupili od swojej siostry, Małgorzaty, żony Piotra z Tułkowic, dziedziczną część Szydłowca.
Dnia 8 lutego 1427 roku Jakub i Sławko określają prawa i powinności mieszczan szydłowieckich. Mieszczanie mieli płacić na rzecz właścicieli miasta po groszu od domu, tyle samo od warzenia i szynowania piwa. Od każdego ogrodu mieli płacić po 2 grosze, a rzemieślnicy musieli dawać po groszu od warsztatu, natomiast sukiennicy od folowania i ram sukiennych. Mieszczanie mieli obowiązek płacić dziedzicom 6 denarów od każdej grzywny szosu oraz stawiać konia wartości 3 grzywien w razie wojny. W zamian za to otrzymali las Karwa leżący za sadzawką plebańską oraz dąbrowę i inne nieużytki na pastwisko. Zezwolono im także na wybór dwóch rajców, dalszych dwóch wyznaczali bowiem właściciele miasta.
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| N Odrowąż | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jakub Szydłowiecki | Małgorzata Odrowąż | Sławko Szydłowiecki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Wijaczka, Zamek Szydłowiecki i jego właściciele – materiały sesji popularnonaukowej, Szydłowiec 1996, ISBN 83-904721-0-4.
- Zenon Guldon, Hrabstwo Szydłowieckie Radziwiłłów – materiały sesji popularnonaukowej, Szydłowiec 1994
- Danuta Słomińska-Paprocka, Szydłowiec i okolice, Szydłowiec 2003
- Krzysztof Dumała, Studia z dziejów Szydłowca, Rocznik Muzeum Świętokrzyskiego – t. 4, Kraków 1967
- Stefan Rosiński, Mikołaj i Krzysztof Szydłowieccy – patroni turnieju rycerskiego, Szydłowiec: Skaut.PL Dariusz Mariusz Zając, 2006, ISBN 83-60126-20-8, OCLC 836163377.
- Jan Wiśniewski, Dekanat Konecki, Radom 1913
- Stanisław Samostrzelnik, Liber geneseos familiae Schidlovicie, Kraków 1531
- Janina Miklaszewska-Falkiewicz, 600 lat parafii św. Zygmunta w Szydłowcu – materiały sesji popularnonaukowej, Szydłowiec 2001, ISBN 83-915695-0-0.