Sławomir Bubicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Bubicz
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1957
Lublin

Data i miejsce śmierci

4 listopada 2021
Lublin

Przyczyna śmierci

COVID-19

Miejsce spoczynku

Cmentarze przy ul. Lipowej w Lublinie

Zawód, zajęcie

psycholog

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Rodzice

Maria Bubicz

Sławomir Bubicz (ur. 19 lutego 1957[1] w Lublinie, zm. 4 listopada 2021 tamże[2])[3] – polski psycholog, pionier nowoczesnej hathajogi w Polsce, założyciel i właściciel Akademii Hatha-Jogi w Warszawie[4], Wydawnictwa Virya oraz restauracji Sadhu Café, wegetarianin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był magistrem psychologii (KUL). Brał udział w „Przedsięwzięciu Góra” Jerzego Grotowskiego. Spędził 8 lat w Indiach, gdzie kształcił się pod kierunkiem m.in. Swamiego Muktanandy, Nisargadatty Maharaja, S.N. Goenki, J. Krishnamurtiego[5].

We własnej pracy podążał głównie ścieżką jogi B.K.S. Iyengara. Od 1984 był propagatorem nowoczesnej hathajogi w Polsce. Był też tłumaczem i wydawcą książek B.K.S. Iyengara[6].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Gabriella Giubilaro. Haṭha-yoga. Kurs āsan dla początkujących według tradycji B.K.S. Iyengara. Tłumaczenie Sławomir Bubicz, opracowanie graficzne i redakcja techniczna Jan Krzysztof Wasilewski, U.W.S.P. Unimot: Lublin 1985, str. 128, nakład 1000 egz.
  • Āsana. podręcznik do kursu według B.K.S. Iyengara. Zestaw dla początkujących. Wybór tekstów, tłumaczenie oraz układ całości Sławomir Bubicz, korekta i współpraca: T – L – Ma, Lublin 1985, str. 174 + [98] stron ilustracji [nlb].
  • B.K.S. Iyengar: Joga, przekład z języka angielskiego Sławomir Bubicz, Państwowe Wydawnictwo Naukowe: Warszawa 1990, ISBN 83-01-09259-9; wyd. 2, (w nowej redakcji) Światło jogi. Yoga dīpikā, tłumaczenie i redakcja Sławomir Bubicz, Vīrya: Warszawa [1996], ISBN 83-903217-1-8
  • B.K.S. Iyengar: Drzewo Jogi, tłum. Sławomir Bubicz, Vīrya: 2000 (lub później), s. 192, ISBN 83-903217-9-3
  • B.K.S. Iyengar: Joga światłem życia. Wewnętrzna droga ku przemianie, przekład Anna Klajs, redakcja merytoryczna Sławomir Bubicz, Galaktyka: Łódź 2006, wyd. II: 2016, ISBN 978-83-7579-189-1

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Wnuk Marii Kołsut[7], syn Marii Bubicz, brat Aleksandry Bubicz-Mojsy[8].

Zmarł wskutek COVID-19. 30 października z tej samej przyczyny zmarła jego siostra. 9 listopada 2021 oboje zostali pochowani na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mistrz jogi – Instytut Jogi na poziomie światowym [online], www.injoga.pl [dostęp 2021-11-09].
  2. ↑ Pożegnanie Sławomira Bubicza – SJIP [online], joga.org.pl, 7 listopada 2021 [dostęp 2021-11-09].
  3. ↑ Sylwetka najsłynniejszego polskiego nauczyciela jogi - Instytut Jogi na poziomie światowym [online], www.injoga.pl [dostęp 2022-01-19].
  4. ↑ Maciej Wielobób: Zarys historii jogi w Polsce. 2016-04-18. [dostęp 2020-05-03]. (pol.).
  5. ↑ Sławomir Bubicz. Instytut Jogi. [dostęp 2020-05-03].
  6. ↑ Katalog BN
  7. ↑ Uroczystość nadania imienia Marii Kołsut Publicznej Szkole Podstawowej w Grabówce [online], kuratorium.lublin.pl, 1 lipca 2011 [dostęp 2021-11-11].
  8. ↑ „Drogi do niepodległości-historia pisana życiorysem” [online], Gmina Annopol, 18 września 2018 [dostęp 2021-11-09] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joanna Podgórska, Pan od jogi, s. 33-35, w: „Polityka”, 8.12-14.12.2021

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławomir_Bubicz&oldid=73721817”