Służebnik (prawo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Służebnik – w prawie rzeczowym, podmiot uprawniony z tytułu służebności, właściciel nieruchomości władnącej. Ma prawo korzystać z nieruchomości obciążonej w sposób ograniczony treścią służebności. Do obowiązków służebnika należy utrzymywanie urządzeń potrzebnych do wykonywania służebności oraz wykonywanie służebności zgodnie z zasadą minimalizowania obciążeń.[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. art. 285 i nast. Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny