Sabina Świątek
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 2020 |
| Zawód, zajęcie |
działaczka podziemia i opozycji w PRL |
| Odznaczenia | |
| |
Sabina Marianna Świątek (ur. 22 lutego 1928 w Radomsku, zm. 12 stycznia 2020 w Częstochowie) – polska działaczka podziemia i opozycji w PRL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 22 lutego 1928 r. w Radomsku[1] jako córka Jana Świątka, który był członkiem POW, uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej, a potem funkcjonariuszem Policji Państwowej[2]. Podczas II wojny światowej pomagała ojcu organizować w rejonie Wielunia placówkę wywiadu Związku Walki Zbrojnej[3], gdy towarzyszyła mu w podróżach oficjalnie wykonywanych jako obwoźni sprzedawcy[2].
Pod koniec wojny wraz z rodziną zamieszkała w Częstochowie[2]. Po wojnie wraz z nim zaangażowała się w działalność Konspiracyjnego Wojska Polskiego m.in. jako łączniczka operujących w okolicy Wielunia oddziałów ppor. Alfonsa Olejnika ps. Babinicz[3]. 3 lutego 1947 r. została aresztowana[4] razem z ojcem i jedną z trzech sióstr. Jej ojciec został skazany na 12 lat więzienia[3], a ona na 5 lat więzienia, ale w maju 1947 r. w ramach amnestii została zwolniona[4].
Wkrótce potem zaangażowała się w powstającą w 1951 r. w okolicach Częstochowy Ligę Walki Patriotów Polskich[5], w której przewoziła wiadomości, żywność i ukrywała jednego z konspiratorów we własnym domu[2]. W efekcie w 1952 r. została ponownie aresztowania[4] i oskarżona o wsparcie nielegalnej organizacji usiłującej przemocą zmienić ustrój państwa. W 1952 r. sąd wojskowy w Stalinogrodzie skazał ją na 10 lat więzienia[5]. Była więziona w Grudziądzu i Fordonie[4], ale została zwolniona w 1956 r. w wyniku amnestii[5].
Po uwolnieniu pracowała w przedszkolu w podczęstochowskim Olsztynie, potem zamieszkała w Białej Podlaskiej, ale ostatecznie wróciła do Częstochowy[3]. W 1980 r. zaczęła działać w NSZZ „Solidarność”, m.in. roznosząc ulotki i gazety z tzw. drugiego obiegu[5]. W 1984 r. przeszła na emeryturę[3]. W latach 90. XX w. zdołała doprowadzić do unieważnienia wyroku swojego[5] i swojego ojca[3]. Za zasługi otrzymała 11 listopada 1995 r.[1] stopień plutonowego. Należała do organizacji kombatanckich i stowarzyszenia żołnierzy Armii Krajowej[5].
Zmarła 12 stycznia 2020 r.[5] w Częstochowie[4] i została pochowana na cmentarzu Kule w Częstochowie[1].
Niezamężna, miała syna[3], który zmarł w niemowlęctwie[2].
21 maja 2020 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Instytut Pamięci Narodowej- Katowice, Zmarła Sabina Świątek – Częstochowa, 12 stycznia 2020 [online], Instytut Pamięci Narodowej – Katowice [dostęp 2020-11-02] (pol.).
- ↑ a b c d e Sławomir Błaut, Zapatrzona w Polskę [online], niedziela.pl [dostęp 2020-11-02] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Nie żyje Sabina Świątek. Sąd wojskowy w Stalinogrodzie uznał, że chciała "przemocą zmienić ustrój" [online], czestochowa.wyborcza.pl, 17 stycznia 2020 [dostęp 2020-11-02].
- ↑ a b c d e Nekrolog śp. Sabiny Świątek – Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], www.kombatanci.gov.pl [dostęp 2020-11-02].
- ↑ a b c d e f g Twórcy, naukowcy, społecznicy... Wspomnijcie tych, którzy odeszli w Częstochowie w ciągu roku [online], czestochowa.wyborcza.pl, 31 października 2020 [dostęp 2020-11-02].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 638
- Żołnierze Armii Krajowej
- Żołnierze i działacze podziemia antykomunistycznego (1944–1956)
- Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939–1989
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Działacze opozycji w PRL związani z Częstochową
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Radomsku
- Urodzeni w 1928
- Zmarli w 2020
- Pochowani na Cmentarzu Kule w Częstochowie