Salomon Igel
| Data i miejsce urodzenia |
1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1942 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
Salomon Igel (ur. w 1889 w Złoczowie, zm. w 1942 we Lwowie)[1] – polski filozof, psycholog i pedagog pochodzenia żydowskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Uniwersytecie Lwowskim, następnie doktoryzował się tam pod kierunkiem Kazimierza Twardowskiego[1][2]. Był jednym z przedstawicieli filozoficznej szkoły Twardowskiego[1]. Pracował jako nauczyciel i dyrektor szkół ogólnokształcących we Lwowie. Przez wiele lat kierował lwowskim Żydowskim Towarzystwem Szkoły Ludowej i Średniej[1][2]. Był aktywnym członkiem wielu organizacji społecznych, kulturalno-oświatowych i charytatywnych[1].
Zajmował się analizą uczuć, wrażeń zmysłowych i innych zjawisk psychicznych. Dużo publikował, również prace poświęcone pedagogice[1][2].
Popełnił samobójstwo, by uniknąć aresztowania przez gestapo[1][2].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Stosunek uczuć do przedstawień ze względu na klasyfikację faktów psychicznych. Przegląd filozoficzny, 1919 z. 4.
- W sprawie nauki o zjawiskach zmysłowych., Przegląd filozoficzny, 1920.
- O przedmiotach zastępczych Przegląd filozoficzny 1929 z. 1/2.
- Dlaczego pragniemy przyjemności? Przyczynek do analizy i oborony hedonizmu. [w:] Księga pamiątkowa Polskiego Towarzystwo Filozoficznego we Lwowie., Lwów 1931.
- Dydaktyka propedeutyki filozofii W: Encyklopedia wychowania T. 2., Warszawa 1937.
- Z filozofii doświadczenia witalnego, Kwartalnik filozoficzny T. 14, 1937 z. 4.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Filozofia w Polsce. Słownik pisarzy. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 1971.
- Teresa Rzepa: Igel Salomon. W: Słownik psychologów polskich. Elwira Kosnarewicz, Teresa Rzepa, Ryszard Stachowski (red.). Poznań: Instytut Psychologii UAM, 1992, s. 97.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Salomon Igel – publikacje w bibliotece Polona