Schizencefalia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Schizencefalia – zaburzenie migracyjne polegające na występowaniu jedno- lub obustronnych szczelin w półkulach mózgu. Szczeliny te mogą nawet łączyć komorę boczną mózgu z przestrzenią podpajęczynówkową[1]. Występuje jako wada odosobniona lub z innymi nieprawidłowościami (często z dysplazją przegrodowo-oczną – 50%)[2].

Podział[2][edytuj | edytuj kod]

  • schizencefalia otwarta – ściany szczeliny są oddzielone PMR
  • schizencefalia zamknięta – ściany szczeliny stykają się ze sobą

Objawy[2][edytuj | edytuj kod]

  • upośledzenie umysłowe
  • spastyczne porażenie mózgowe
  • małogłowie
  • napady padaczkowe (szczególnie postać otwarta, obustronne szczeliny): napady ogniskowe lub uogólnione, kurcze niemowlęce; różna reakcja na leczenie
  • możliwa schizencefalia bezobjawowa (mniej rozległe uszkodzenia)

Rokowanie zależy od umiejscowienia, obustronności oraz rozległości wady[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Barbara Steinborn, Neurologia wieku rozwojowego, s. 630, ISBN 978-83-200-6158-1.
  2. ↑ a b c d Elan D. Louis i inni, Merritt Neurologia. T. 2. str. 446, wyd. 4., Wrocław: Edra Urban & Partner, 2018, ISBN 978-83-65625-93-9, OCLC 1051256261 [dostęp 2021-03-06].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schizencefalia&oldid=69352760”