Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Wierzchowie

Właściciel

Skarb Państwa
(Lasy Państwowe)

Długość

4 m

Głębokość

1,5 m

Wysokość otworów

395 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku NNW

Kod

J.Olk.I-04.82

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze”
Ziemia50°09′51″N 19°49′08″E/50,164250 19,818806
Strona internetowa

Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej Pierwsze, Schronisko przy Górnym Otworze Jaskini Wierzchowskiej Górnej – jaskinia typu tunel w Dolinie Kluczwody[1] w granicach wsi Wierzchowie, w gminie Wielka Wieś w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[2]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Obiekt znajduje się w skale po południowej stronie skał z otworami Jaskini Wierzchowskiej Górnej, kilka metrów poniżej trzeciego, najbardziej południowego otworu tej jaskini. Ma postać krótkiego tuneliku z dużymi otworami i dnem bardzo stromo nachylonym w kierunku północnym[1].

Obiekt powstał w późnojurajskich wapieniach skalistych na pionowej szczelinie wskutek procesów grawitacyjnych i wietrzenia skał. Brak nacieków i śladów przepływ wody. Namulisko składa się z próchnicy zmieszanej z wapiennym gruzem. Jest suchy, w całości widny i silnie przewiewny. Nie obserwowano w nim zwierząt[1].

Tunel widoczny jest z drogi i znany był od dawna. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1951 r.[4] Obecną jego dokumentację i plan sporządził N. Sznobert w 2015 r.[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Norbert Sznober, Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej I, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-25].
  2. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2022-03-25].
  3. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  4. Kazimierz Kowalski, Jaskinie Polski, t. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.