Sebastian Zagórski
| zakonnik SJ regens konwiktu w Łucku misjonarz | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia |
23 września 1728 | |
| Data śmierci |
po 1782 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Śluby zakonne |
po 1744 | |
Sebastian Zagórski herbu Ostoja (ur. 1728) – ksiądz, jezuita[1], minister i prefekt bursy muzyków, regens konwiktu w Łucku oraz misjonarz w Łyścu[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Sebastian Zagórski należał do rodu szlacheckiego pieczętującego się herbem Ostoja. Był synem Jana Stanisława Zagórskiego, podstolego wołyńskiego, dziedzica dóbr Potutorów i Wołkowce[3] i Anny Ledóchowskiej[1]. Do zakonu jezuitów wstąpił 23 IX 1744 w Krakowie. W latach 1757–1764 pełnił funkcję ministra i prefekta bursy muzyków, a następnie w latach 1762–1764 regensa konwiktu w Łucku. Był także misjonarzem w Łyścu w latach 1764–1773. Po kasacie zakonu został emerytem KEN.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b A. Filipowicz, Kazanie w oktawę solennej koronacji cudownego obrazu Najświętszej Marii Panny, Poczajów 1749, s. 5.
- ↑ Nota biograficzna Sebastiana Zagórskiego, [w: L. Grzebień, Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564-1995, Kraków 1996.]
- ↑ Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku, A. Gąsiorowski (red.), Kórnik 2007, s. 185–186.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L. Grzebień, Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564-1995, Kraków 1996.
- A. Filipowicz, Kazanie w oktawę solennej koronacji cudownego obrazu Najświętszej Marii Panny, Poczajów 1749.
- Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku, A. Gąsiorowski (red.), Kórnik 2007, s. 185–186.
- K. Niesiecki, Herbarz polski (wyd.) J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. X, s. 23, t. XI, s. 485.