Sejfert
Wygląd
Sejfert – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu orzeł dwugłowy, na którego szyjach trzy laski w pas, barwy nieznane.
Klejnot: nad hełmem bez korony, Tatarzyn od pasa z włócznią w prawicy.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany Janowi i Krzysztofowi Seyfertom a Vocken, 10 lutego 1531[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ herb Sejfert był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Sejfert (Seyfert).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 266. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Sejfert z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla