Seniorat zachodni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Seniorat zachodni – stanowił jedną z jednostek organizacyjnych Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego i Helweckiego Wyznania w Małopolsce, istniejącego w okresie II Rzeczypospolitej. Obejmował zbory położone na terenie dawnej Galicji Zachodniej.

Dane statystyczne[edytuj | edytuj kod]

Parafia[1] Filiały i stacje kaznodziejskie Liczba wiernych[a] Kościół parafialny Ilustracja
Biała Lipnik (f., 700 wiernych)

Żywiec (s.k.)

1848 Kościół Marcina Lutra w Białej
Hochenbach (Czermin) Goleszów (f., 59 wiernych)

Padew Narodowa (f., 127 wiernych)

Reisheim (f., 162 wiernych)

690 Kościół ewangelicki w Czerminie
Kraków[b] 300 Kościół św. Marcina w Krakowie
Nowy Gawłów Majkowice 254 Kościół ewangelicki w Nowym Gawłowie
Nowy Sącz Glinik (s.k.)

Krosno (s.k.)

Zakopane (s.k.)

1042 Kościół ewangelicko-augsburski w Nowym Sączu
Raniżów Steinau (f., 41 wiernych) 120 Kościół ewangelicki w Raniżowie Evangelische Kirche in Ranischau
Stadło Gołkowice Niemieckie (f., 200 wiernych) 512 Kościół ewangelicki w Stadle

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Podano dla całej parafii, łącznie z filiałami, według stanu za rok 1937.
  2. Zbór powstał 23 lipca 1923 r. Został utworzony przez wiernych krakowskich, którzy nie chcieli podporządkować się przyłączeniu parafii do warszawskiego konsystorza (za: Małgorzata Kośka, Dorota Lewandowska: Księgi metrykalne gmin ewangelicko-augsburskiego i helweckiego wyznania 1764 – 1939. [dostęp 2018-08-05].).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 277–278.