Przejdź do zawartości

Septymiusz Senecjo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Septymiusz Klaudiusz Senecjo
Postać z Twarzy księżyca
Twórca

Teodor Parnicki

Wystąpienia

Twarz księżyca. Powieść z wieków III–IV

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

236
Nisz

Data śmierci

270

Rodzina

Ragonidzi

Inne informacje
Zajęcie

lekarz

Septymiusz Senecjo – postać z powieści Teodora Parnickiego Twarz księżyca, syn królewny chorezmijskiej, Mitroanii.

Wątpliwości związane z urodzeniem[edytuj | edytuj kod]

Matka Septymiusza, Mitroania, uważała się za córkę króla Chorezmii, Wazamara. W 234 roku znalazła się w Dardanii jako branka rzymskiego żołnierza Ragona Klaudiusza Senecjona. W dwa lata później po tajnym i krótkotrwałym małżeństwie z dwoma synami Ragona: Klaudiuszem i Kwintyliuszem, zaszła z którymś z nich w ciążę. W tym samym roku zginęła pierwsza żona Ragona, Teuta i Ragon poślubił Mitroanię, a urodzonego w tymże 236 roku[a] Septymiusza uznał za swego syna[1]. Niejasność dotyczącą ojca Septymiusza pogłębiły jeszcze podejrzenia Mitroanii, że Ragon podmienił syna w czasie jej gorączki połogowej. Materiału do podejrzeń dostarczył jej fakt, że mąż nazwał chłopca nie Sextus (Szósty), jak by wypadało z dotychczasowej ilości jego dzieci, lecz Septimus (Siódmy)[b]. Już po śmierci Septymiusza, jego pasierb, Sykoriusz Pompejusz przedstawił Mitroanii dowody, zgromadzone przez jej drugiego męża, na poparcie jej podejrzeń. Zaczęła wówczas głosić, że Septymiusz został podstawiony w miejsce jej prawdziwego syna, Konstancjusza, który wkrótce miał zostać cesarzem rzymskim[2]. Narrator powieści stanowczo zaprzecza jednak prawdziwości dowodów, które zostały przedstawione Mitroanii.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Jego ojczym zginął, gdy Septymiusz miał trzy lata[3]. Matka przeznaczyła środki, którymi dysponowała na wykształcenie syna na lekarza. Miał się stać jednym z najznakomitszych lekarzy swoich czasów. Drugi mąż matki Anulinus usynowił go i zapewnił mu niezależność finansową[4][5]. Według Mitroanii Septymiusz odmówił cesarzowi Decjuszowi (249-251) towarzyszenia w wyprawie przeciw Gotom. Z obawy przed gniewem władcy uciekł do Brytanii, ukrywał się wśród Pików, a potem na wyspie Hibernii. Stamtąd wędrując na zachód miał dotrzeć do Atlantydy i okrążywszy kulę ziemską przybyć na dwór Arsacydy Chozroesa[c][6]. Tam prawdopodobnie poznał swą pierwszą żonę, Aleksandrę, córkę króla perskiego, Ardaszyra I, która w 254 roku[d] urodziła mu syna, Kwintusa. Wezwany do chorego Chozroesa[7] nakrył swą żonę na gorącym uczynku mordowania króla armeńskiego i ukarał ją za to śmiercią[e][8].

Po powrocie w granice cesarstwa poślubił rzymską prostytutkę. Poznał ją kilka lat wcześniej. Leczył wówczas jej męża, a ona zapłaciła mu własnym ciałem[9]. Miał z nią trzech synów:

Zmarł w 270 roku, ratując ofiary epidemii, która wybuchła wśród wojska po zwycięstwie cesarza Klaudiusza pod Niszem[12].

Związki rodzinne[edytuj | edytuj kod]

                       
Rago Teuta  
     
   
     
Klaudiusz
(cesarz 268-270)
Kwintyliusz
(cesarz 270)
  Mitroania
(Chorezmijka)
 
  lub    
   
  (podmieniony?) (rzekomy)  
  Septymiusz Senecjo
∞ 1. Aleksandra
2. matka Sykoriusza
Konstancjusz
wymieniony na Septyma
(cesarz 306-307)
 
   
  1 2 2 2 adoptowany
  Kwintus Bassus
∞ 5. żona Bassusa
król Chorezmu
potem kapłan w Bosporze
syn
pracownik mennicy
syn
uczeń Orygenesa
Sykoriusz Pompejusz
∞ 1. Proba
2. NN
 
     
      1 2
Kwintus Senecjo Gajus Basjanus   Sykoriusz Probus młodsza córka
zaręczona z Senecjonem

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Septymiusz zmarł w wieku 34 lat, w tym samym roku co cesarz Klaudiusz, a więc w 270 (Poczet..., s. 439), musiał się więc urodzić w 236 roku.
  2. Nie była to jedyna taka anomalia w rodzinie. Septymiusz nazwał swego pierwszego syna Quintus czyli Piąty.
  3. Sykoriusz Probus wątpił, by Septymiusz przybył na dwór Chozroesa okrężną drogą. Podzielał zdanie swego ojca, pasierba Septymiusza, że ten w napadach szaleństwa brał samą chęć za dokonanie i łudził się, że dotarł do pozostałości Atlantydy i okrążył kulę ziemską.
  4. Pierwszy wnuk Mitroanii urodził się jej, gdy miała prawie 35 lat (Twarz..., ss. 69).
  5. Przed wielu laty jego dziad, być może rzekomy, Wazamar, ukarał również śmiercią swą żonę (Twarz..., ss. 48-51).
  6. Mitroania wspomina, że osadziła wnuka na tronie chorezmijskim w trzydzieści lat po planowanym osadzeniu tam jej przyszłego syna w czasie przygotowań do wyprawy cesarza Gordiana III w 244 roku (Twarz..., s. 174; Poczet..., s. 384).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Parnicki 1961 ↓, s. 5-12.
  2. Parnicki 1961 ↓, s. 159.
  3. Parnicki 1961 ↓, s. 72.
  4. Parnicki 1961 ↓, s. 83.
  5. Parnicki 1961 ↓, s. 68.
  6. Parnicki 1961 ↓, s. 312.
  7. Parnicki 1961 ↓, s. 112.
  8. a b c Parnicki 1961 ↓, s. 135-136.
  9. a b Parnicki 1961 ↓, s. 124-125.
  10. Parnicki 1961 ↓, s. 69.
  11. Parnicki 1961 ↓, s. 134.
  12. Parnicki 1961 ↓, s. 110.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]