Siarkańska Przełęcz
 Siarkańska Przełęcz i Siarkańska Grań – widok ze Złomiskiej Zatoki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2223 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′09,6″N 20°05′39,2″E/49,169333 20,094222
| |
Siarkańska Przełęcz (słow. Dračie sedlo, niem. Drachenseesattel, węg. Sárkány-tavi-nyereg[1], 2223 m n.p.m.) – szerokie piarżyste siodło w Siarkańskiej Grani, położone między Wysoką (od północy) a Siarkanem (od południa) w słowackich Tatrach Wysokich.
Z przełęczy roztacza się panorama otoczenia Doliny Złomisk. Przez Siarkańską Przełęcz prowadzi jedna z najdogodniejszych dróg na Wysoką. Zaczyna się ona przy Popradzkim Stawie, a następnie wzdłuż Zmarzłego Potoku prowadzi na Złomiską Rówień. Z niej dnem Złomiskiej Zatoki, wśród złomów i upłazków, omijając znajdujący się w jej głębi próg, a wyżej przez piargi i trawki, doprowadza na przełęcz. Drogą tą nie prowadzi żaden szlak turystyczny, jest więc dostępna tylko dla turystów z przewodnikiem i taterników udających się na drogi wspinaczkowe.
Pierwsze wejścia:
- letnie – Mór Déchy oraz przewodnicy: Ján Ruman Driečny (młodszy) i Martin Spitzkopf, 3 września 1874 r.,
- zimowe – Theodor Wundt i przewodnik Jakob Horvay, 11 kwietnia 1884 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 163-170.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 163-170.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.