Sieniutowo

Sieniutowo

historyczna część miasta Zdun
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	krotoszyński
Miasto	Zduny
Prawa miejskie	1646–1703
W granicach Zdun	1772
SIMC	nie nadano
Strefa numeracyjna	(+48) 62
Kod pocztowy	63-760
Tablice rejestracyjne	PKR
Położenie na mapie Zdunów Sieniutowo
Położenie na mapie Polski Sieniutowo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Sieniutowo
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego Sieniutowo
Położenie na mapie gminy Zduny Sieniutowo
51°38′40″N 17°23′04″E

Sieniutowo – dawne miasto (1646–1703), obecnie dzielnica we wschodniej części Zdun (woj. wielkopolskie, powiat krotoszyński). Rynkiem Sieniutowa był współczesny Plac Skargi.

Sieniutowo powstało jako trzeci organizm miejski zduńskiego trójmiasta w 1646 (obok Zdun Polskich i Zdun Niemieckich) w związku z coraz liczniej przybywającą ludnością protestancką. Każdy z ośrodków miejskich posiadał własne władze, rynki, ratusze, cmentarze itp. Dawne Sieniutowo to okolice obecnych ulic Ostrowskiej i Sulmierzyckiej w Zdunach.

Sieniutowo było samodzielnym miastem w latach 1646-1703, następnie posiadały ze Zdunami Niemieckimi (Nowymi) wspólną administrację do 1772, kiedy to zostały połączone ze Zdunami Polskimi (Starymi) (prawa miejskie 1267) i Zdunami Niemieckimi (prawa miejskie 1637) w jedno miasto – Zduny.

Koncepcja reaktywacji

W 2017 roku Rada Miejska w Zdunach przegłosowała uchwałę w sprawie przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami miasta Zduny w sprawie utworzenia Rad Osiedlowych w mieście Zduny i nadania statutów powstałym osiedlom i treści tych statutów. Pojawiła się iniciatywa utworzenia trzech osiedli na osnowie trzech historycznych miast wchodzących obecnie w skład Zdun:

• Osiedle nr 1 „Zduny Stare” – miałoby obejmować obszar okręgów wyborczych nr 1, nr 2 oraz nr 3;
• Osiedle nr 2 „Zduny Nowe” – miałoby obejmować obszar okręgów wyborczych nr 4, nr 5 oraz nr 6;
• Osiedle nr 3 „Sieniutowo” – miałoby obejmować obszar okręgów wyborczych nr 7, nr 8 oraz nr 9.

Włodarze chceieli aby społeczności zaczęły się silniej z sobą integrować i miały lepsze poczucie tożsamosci. Liczyli także na szerszą aktywizację kulturotwórczą jako namiastka budżetu obywatelskiego.

Bibliografia

• Krzysztofik, R. (2007). Lokacje miejskie na obszarze Polski: dokumentacja geograficzno-historyczna. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Najgrakowski, M. (2009). Miasta Polski do początku XXI wieku: podstawowe informacje o datach założenia i likwidacji. Dokumentacja geograficzna. Warszawa: PAN
• Krzysztofik, R., & Dymitrow, M. (Eds.) (2015). Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy. Gothenburg: University of Gothenburg.