Sierakowski (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Sierakowski cz. Dołęga odm. wedł. J. Ostrowskiego[1]

Sierakowski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Dołęga[2].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[2]:

W polu czerwonym podkowa srebrna ocelami na dół, z krzyżem kawalerskim złotym na barku i strzała żeleźcem na dół we środku.

Klejnot: nad hełmem w koronie skrzydło srebrne, a przez nie strzała z żeleźcem w lewo[1] albo trzy pióra strusie[2].

Labry: czerwone, podbite srebrem.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Sierakowski.

Wedł. J. Ostrowskiego ta odmiana, przysługająca Sierakowskiemu, wylegitymowanemu 1782 w Galicyi, jako potomkowi Sierakowskich z przydomkiem Tochman ze Starego Sierakowa, w gostyńskiem w XVI st. osiadłych[2]. Wedł. E. Żernickiego-Szeligi wszyscy Sierakowscy herbu Dołęga używają odmiany z polem czerwonym[3].

Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]

Sierakowscy ze Starego Sierakowa:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów Polskich. T. 1. Warszawa: 1905, s. 575.
  2. a b c d Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów Polskich. T. 2. Warszawa: 1897-1906, s. 350.
  3. Emilian von Żernicki-Szeliga: Die Polnischen Stammwappen ihre Geschichte und ihre Sagen. Hamburg: 1904, s. 24.
  4. Teodor Żychliński: Złota księga szlachty Polskiej. T. 16. Poznań: 1894, s. 168.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz Polski. T. 8. Lipsk: 1841, s. 363-364.
  • Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów Polskich. Warszawa: 1897-1906.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]