Siergiej Juszenkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Juszenkow
Серге́й Никола́евич Юшенко́в
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1950
Priamuchino

Data i miejsce śmierci

17 kwietnia 2003
Moskwa

Przyczyna śmierci

zabójstwo

Zawód, zajęcie

polityk
filozof

Siergiej Nikołajewicz Juszenkow ros. Серге́й Никола́евич Юшенко́в (ur. 27 czerwca 1950 we wsi Priamuchino, obwód twerski, zm. 17 kwietnia 2003 w Moskwie[1][2]) – podpułkownik Armii Radzieckiej[3], filozof i polityk, obrońca praw człowieka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem kołchoźnika[1]. Uczył się w szkole rolniczej. W roku 1974 ukończył studia w Nowosybirskjej Wyższej Szkole Wojskowo-Politycznej, a następnie w Akademii Wojskowo-Politycznej[2]. Obronił pracę doktorską z filozofii i prowadził wykłady z filozofii marksistowskiej dla studentów Akademii Wojskowo-Politycznej[1]. W roku 1990 zasiadał w Komisji d.s. zbadania przyczyn wypadków śmiertelnych żołnierzy, działającej przy Przewodniczącym Rady Najwyższej RFSRR[2].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1974-1990 był członkiem KPZR[1]. W 1990 po raz pierwszy wybrany do parlamentu. Od grudnia 1993 do 2003 Juszenkow zasiadał w Dumie Państwowej Federacji Rosyjskiej[2]. W czasie poczu Janajewa w roku 1991 należał do organizatorów "żywego łańcucha", który miał ochronić budynek parlamentu, brał też udział w negocjacjach z żołnierzami, wysłanymi by zająć zbrojnie budynek[1]. Od 1991 zaangażował się w działania na rzecz reformy armii rosyjskiej. Dążył do zniesienia przymusowego poboru, a także ochrony praw żołnierzy w służbie czynnej. W czasie I i II wojny czeczeńskiej zajmował antywojenne stanowisko, uznając, że działania armii rosyjskiej na terenie Czeczenii są nielegalne.

W 2002 wspólnie z Władimirem Gołowiowem, Wiktorem Pochmelkinem i Borisem Bieriezowskim założył partii Liberalna Rosja[4]. W 2002 został wiceprzewodniczącym komisji badającej serię zamachów bombowych w Rosji, które miały stanowić pretekst do rozpoczęcia wojny w Czeczenii[5]. W marcu 2002 oskarżył rosyjskie służby specjalne o organizowanie zamachów bombowych, czego dowodem miał być film dokumentalny rozpowszechniany w tysiącach kopii na terenie Rosji.

W 2003 Juszenkow zaangażował się w śledztwo zmierzające do wyjaśnienia roli, którą odegrała Federalna Służba Bezpieczeństwa w czasie ataku terrorystycznego na teatr na Dubrowce, a zwłaszcza obecności na miejscu wydarzeń agenta FSB Chanpasza Terikbajewa[6]. Materiały ze śledztwa Juszenkow przekazał znanej dziennikarce Annie Politkowskiej, ale wkrótce Terikbajew zginął w wypadku samochodowym.

Okoliczności śmierci[edytuj | edytuj kod]

Siergiej Juszenkow zginął 17 kwietnia 2003 na progu swojego moskiewskiego domu od czterech strzałów w plecy z pistoletu Makarow[3]. Do zabójstwa doszło kilka godzin po rejestracji listy wyborczej partii Liberalna Rosja, która miała wystartować w wyborach parlamentarnych 2003. Juszenkow obiecywał swoim wyborcom niezależne śledztwo w sprawie zamachów bombowych, które miały być zorganizowane przez FSB. Przed śmiercią otrzymywał groźby od generała FSB, Aleksandra Michajłowa[7]. Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[8].

Śledztwo[edytuj | edytuj kod]

O udział w zabójstwie Juszenkowa oskarżono sześć osób - jedną z nich był Michaił Kodaniew, jeden z przywódców partii Liberalna Rosja, nazywany Putinem z uwagi na fizyczne podobieństwo do prezydenta Rosji[4]. W czasie procesu zaprzeczył stawianym oskarżeniom. Skazany na karę więzienia, na podstawie zeznań jednego ze świadków Aleksandra Winnika, został umieszczony w więzieniu Lefortowo, gdzie próbował popełnić samobójstwo[4]. O zabójstwo prasa moskiewska oskarżała także Borysa Bieriezowskiego[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]