Sikorniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sikorniki
Alcippeidae
Cai, Cibois, Alström, Moyle, Kennedy, Shao, Zhang, Irestedt, Ericson, Gelang, Qu, Lei & Fjeldså, 2019[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – sikornik szarolicy (A. morrisonia)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

sikorniki

Typ nomenklatoryczny

Thimalia poioicephala Jerdon, 1841

Synonimy
Rodzaje

Sikorniki[4] (Alcippeidae) – monotypowa rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w rzędzie wróblowych (Passeriformes).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki występujące w orientalnej Azji[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 12,5–16,5 cm; masa ciała 12–23 g[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Sikorniki prawdopodobnie najbliżej spokrewnione są z pekińczykami (Leiothrichidae), niekiedy te rodziny łączone są ze sobą[4].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Alcippe: w mitologii greckiej Alkippe (Alcippe) była córką Aresa, boga wojny, która została porwana przez syna Posejdona (lub według niektórych źródeł przez samego Posejdona). Była chyba najsłynniejszą z pół tuzina kobiet o tym imieniu w starożytności (w tym kobieta z wioski, o której wspominał Wergiliusz, towarzyszka Heleny w epopei Homera, szwagierka Kekropsa i kurtyzana)[7].
  • Alcippornis: jak wyżej; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[8]. Nowa nazwa dla Alcippe.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. T. Cai, A. Cibois, P. Alström, R.G. Moyle, J.D. Kennedy, S. Shao, R. Zhang, M. Irestedt, P.G.P. Ericson, M. Gelang, Y. Qu, F. Lei & J. Fjeldså. Near-complete phylogeny and taxonomic revision of the world’s babblers (Aves: Passeriformes). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 130, s. 346–356, 2019. DOI: 10.1016/j.ympev.2018.10.010. (ang.). 
  2. H.Ch. Oberholser. New Timaline birds from the East Indies. „Smithsonian miscellaneous Collections”. 74 (2), s. 1, 1922. (ang.). 
  3. E. Blyth. Appendix to Mr. Blyth's Report for December Meeting, 1842. „The journal of the Asiatic Society of Bengal”. 13 (1), s. 370, 384, 1844. (ang.). 
  4. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Alcippeidae Cai, Cibois, Alström, Moyle, Kennedy, Shao, Zhang, Irestedt, Ericson, Gelang, Qu, Lei & Fjeldså, 2019 – sikorniki – Alcippe fulvettas (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-01-06].
  5. F. Gill & D. Donsker (red.): Babblers, fulvettas. IOC World Bird List: Version 9.2. [dostęp 2019-11-29]. (ang.).
  6. Collar i Robson 2007 ↓, s. 152–154.
  7. Alcippe, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-06] (ang.).
  8. Alcippornis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-06] (ang.).
  9. N. Collar. A partial revision of the Asian babblers (Timaliidae). „Forktail”. 22, s. 85–112, 2006. (ang.). 
  10. E. Pasquet, E. Bourdon, V.M. Kalyakin & A. Cibois. The fulvettas (Alcippe, Timaliidae, Aves): a polyphyletic group. „Zoologica Scripta”. 35 (6), s. 559–566, 2006. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2006.00253.x. (ang.). 
  11. R.G. Moyle, M.J. Andersen, C.H. Oliveros, F.D. Steinheimer & S. Reddy. Phylogeny and Biogeography of the Core Babblers (Aves: Timaliidae). „Systematic Biology”. 61 (4), s. 631–651, 2012. PMID: 22328569. (ang.). 
  12. Collar i Robson 2007 ↓, s. 153.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • N. Collar & C. Robson: Family Timaliidae (Babblers). W: J. del Hoyo, A.Elliott & D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 70-291. ISBN 84-96553-42-6. (ang.).