Sklepienie klasztorne
Sklepienie klasztorne – najprostsze sklepienie jest zbudowane na planie kwadratu z dwóch przenikających się sklepień kolebkowych[1], z których pozostawiono boczne części sklepień. Podparte jest na czterech ścianach. Można je wykonać nad każdym dowolnym wielobocznym pomieszczeniem, ale przy ilości boków większej niż „8", sklepienie przybiera formę kopuły. Z tego powodu mówi się o kopule katedry florenckiej mimo, że jest to sklepienie klasztorne na ośmioboku foremnym[2].
Sklepienia klasztorne i kolebkowe są niepraktyczne z powodu trudności z wykonaniem otworów. Często stosowano je w wieżach, i kuchniach nad paleniskami[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑
sklepienie klasztorne [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN.
- ↑ a b Zdzisław Mączeński - Poradnik budowlany dla architektów. Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa, s. 297-298, język polski
