Skróty stosowane w nazwach leków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skróty stosowane w nazwach leków – są to oznaczenia, zazwyczaj zbudowane z kilku liter, dodawane do nazwy handlowej preparatu leczniczego, odnoszące się do jego własności fizycznych.

Z reguły tworzy się je na podstawie pierwszych liter anglojęzycznego terminu określającego szybkość uwalniania substancji leczniczej z danej postaci leku (kapsułki, tabletki, plastra) lub drogi podania.

Przykłady skrótów[edytuj | edytuj kod]

Określające szybkość uwalniania substancji leczniczej[edytuj | edytuj kod]

  • CR (z ang. controlled release) – uwalnianie kontrolowane
  • SR (z ang. slow release) – wolne uwalnianie
  • ZK (z ang. zero kinetics) – kinetyka rzędu zerowego
  • ZOK (z ang. zero order kinetics) – mechanizm uwalniania wykazujący kinetykę rzędu zerowego (ilość uwalnianej substancji w jednostce czasu nie zależy od aktualnego jej stężenia w postaci leku (np. rozpuszczanej tabletce)

Określające drogę podania leku[edytuj | edytuj kod]

  • TTS (z ang. through the skin) – przez skórę (w postaci plastra)

Określające skład leku[edytuj | edytuj kod]

  • comb (z ang. combined) – lek łączący co najmniej dwie substancje lecznicze w określonych dawkach

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Technologia nowoczesnych postaci leku; praca pod red. R. H. Muellera i G. E. Hildebrand, PZWL, Warszawa 1998