Sobiesław Mościcki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobiesław Mościcki
kapitan żandarmerii kapitan żandarmerii
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1900
Rogatica

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Błękitna Armia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Sobiesław Maria Kornel Mościcki (ur. 13 sierpnia 1900 w Rogaticy, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan żandarmerii rezerwy Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Kornela i Jadwigi z Radomyskich[1]. Był młodszym bratem Adriana (ur. 13 grudnia 1895 w Sarajewie, zm. 1918?) i Klemensa (zm. 1920). Wszyscy trzej uczęszczali do c. k. Gimnazjum I w Rzeszowie. W 1914 Adrian złożył maturę, natomiast Klemens ukończył klasę VIIb, a Sobiesław klasę IIIb[2]. 23 grudnia 1933 Adrian i Klemens zostali pośmiertnie odznaczeni Krzyżem Niepodległości[3].

13 grudnia 1917 Sobiesław, jako uczeń VII klasy wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego i został przydzielony do 10. kompanii uzupełniającej[4]. W lutym 1918, po bitwie pod Rarańczą, został internowany w Szeklence, Huszt i Talaborfalva[4]. Po ucieczce razem z braćmi przedostał się przez Moskwę do Murmańska. W lipcu 1918 drogą morską dotarł do Anglii, a potem do polskiego obozu w Sille de Guillaume we Francji. Ukończył Szkołę Aspirantów w Camp du Ruchard[1]. Z Armią gen. Hallera wrócił do kraju. 11 czerwca 1919 w macierzystym gimnazjom złożył maturę „w terminie nadzwyczajnym” (tzw. „matura wojenna”)[5]. W lutym 1920 został przeniesiony „czasowo, aż do reaktywacji” z Batalionu Zapasowego 49 pułku Strzelców Kresowych do 49 Pułku Strzelców Kresowych[6].

19 listopada 1920 został zwolniony do rezerwy. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1758. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[7]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 64 pułku piechoty w Grudziądzu[8][9][10]. Później został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 5579. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[11]. W kwietniu 1931 został przeniesiony do korpusu oficerów żandarmerii i przydzielony w rezerwie do 8 Dywizjonu Żandarmerii w Toruniu[12][13][14]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii[15].

W 1924, po ukończeniu studiów leśnych na Uniwersytecie Poznańskim, rozpoczął pracę w Administracji Lasów Państwowych jako adiunkt. W latach 1931-1939 był nadleśniczym w Nadleśnictwie Kartuzy.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[16]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Sobiesław Mościcki był żonaty z Marią Nikodemowiczówną, z którą miał troje dzieci: Ewę (ur. 1925), Annę i Andrzeja (ur. 1928).

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

9 września 2014 przed siedzibą Nadleśnictwa Kartuzy postawiono obelisk i posadzono Dąb Pamięci kapitana Mościckiego.

22 czerwca 2018 Rada Miejska w Kartuzach podjęła uchwałę nr XLVII/544/2018 w sprawie nadania jednej z ulic miasta nazwy „Nadleśniczego Sobiesława Mościckiego”[17].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 357.
  2. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 42, 46, 49.
  3. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
  4. ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  5. ↑ Sprawozdanie 1919 ↓, s. 22, tu jako miejsce urodzenia podano „Bogatica”.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, s. 55.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 565.
  8. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 192.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 310.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 277.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 480.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 kwietnia 1931 roku, s. 166.
  13. ↑ Roman 1996 ↓, s. 343.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 191, 723.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 540.
  16. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  17. ↑ Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego z 2018, poz. 2873. Wojewoda Pomorski, 2018-07-18. [dostęp 2020-09-27]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sobiesław_Mościcki&oldid=67878136”