Sphyrapicus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sphyrapicus[1]
S.F. Baird, 1858[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – oskomik czerwonogłowy (S. ruber)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Nadrodzina

Picoidea

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Melanerpini

Rodzaj

Sphyrapicus

Typ nomenklatoryczny

Picus varius Linnaeus, 1766

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Sphyrapicusrodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w rodzinie dzięciołowatych (Picidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 19–23 cm; masa ciała 35–64 g[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pilumnus: w mitologii rzymskiej Pilumnus był bratem Picumnusa, personifikacją dzięcioła i towarzyszem Marsa[6]. Gatunek typowy: Picus thyroideus Cassin, 1852; młodszy homonim Pilumnus Leach, 1815 (Crustacea).
  • Sphyrapicus: gr. σφυρα sphura „młotek, knypel”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[6].
  • Campoborus: gr. καμπη kampē „gąsienica”; -βορος -boros „pożerający”, od βιβρωσκω bibrōskō „pożerać”[6]. Gatunek typowy: Picus thyroideus Cassin, 1852.
  • Cladoscopus: gr. κλαδος klados „gałązka”; σκοπος skopos „obserwator”, od σκοπεω skopeō „obserwować”[6]. Nowa nazwa dla Sphyrapicus Baird, 1858 ze względu na puryzm; młodszy homonim Cladoscopus Reichenbach, 1853[a] (Dendrocolaptidae).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Synonim Dendrexetastes Eyton, 1851.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sphyrapicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. S.F. Baird: Order Scansores. W: S.F. Baird, J. Henry: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war. T. 9: Birds. Cz. 2. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1858, s. xxviii, 101. (ang.).
  3. Ch.L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 123, 1854. (łac.). 
  4. a b J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 4: Klettervögel. Cz. 2: Spechte. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1863, s. 80. (niem.).
  5. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-06-28]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. a b c d Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  7. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (wersja: 2020-05-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-28].