Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spirobarbital
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1-etylo-2,4-dimetylo-7,9-diazaspiro[4.5]dekano-6,8,10-trion
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| kwas 5-spiro-(2′-etylo-3′-5′-dimetylocyklopentylo)barbiturowy
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C12H18N2O3
|
| Masa molowa
|
238,29 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
72035-36-0
|
| PubChem
|
3084113
|
| SMILES
|
O=C2NC(=O)NC(=O)C12C(CC)C(C)CC1C
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C12H20N2O2S/c1-4-8-6(2)5-7(3)12(8)9(15)13-11(17)14-10(12)16/h6-8,11,17H,4-5H2,1-3H3,(H,13,15)(H,14,16)
|
| InChIKey
|
MBSDENFZBBIVCM-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
| Farmakokinetyka
|
|
|
| Działanie
|
nasenne
|
|
|
|
Spirobarbital – organiczny związek chemiczny z grupy barbituranów, stosowany jako środek o działaniu nasennym.
Został wynaleziony w latach 40. XX wieku przez Eli Lilly and Company[1].
- ↑ Wilbur J.W.J. Doran Wilbur J.W.J., Earle M. VanE.M.V. Heyniugen Earle M. VanE.M.V., Spirobarbituric Acids, patent US 2561688A, 24 lipca 1951 (ang.).
