Sposób kredkowy
Sposób kredkowy (fr. manière de crayon) – technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik trawionych. Polega na rysowaniu ruletkami o 2-3 rzędach punktów, muletkami i młoteczkami (fr. mattoir) na płytce miedzianej pokrytej werniksem akwafortowym. Trawienie przebiega jak w technice akwaforty. Odbitki wykonane w kolorze sangwiny miały imitować ślady kredek rysunkowych[1].
Technika ta została wynaleziona przez francuskich rytowników. Jean-Charles François (1717-1769) i Gilles Demarteau (1729-1776) doszli do niej, jak się przypuszcza, zupełnie niezależnie. Innym znanym grafikiem stosującym sposób kredkowy był Louis-Marin Bonnet[2]. Jakob Christoph Le Blon opatentował w 1740 metodę barwnego druku tą techniką, polegającą na posługiwaniu się trzema podstawowymi płytami barwnymi[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jordi Catafal, Clara Oliva: Techniki graficzne. Warszawa: Arkady, 2004, s. 63. ISBN 83-213-4319-8.
- ↑ Sztuka.pl: Hanna Widacka, Sposób kredkowy (manière de crayon) i jego mistrzowie, 1998-12-01. [dostęp: 2011-03-11]
- ↑ Aleš Krejča: Techniki sztuk graficznych. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1984, s. 107. ISBN 83-221-0270-4.