Sprawiedliwość immanentna
Wygląd
Sprawiedliwość immanentna – tok rozumowania oparty na przekonaniu, że złamaniu czy naruszeniu reguł (nawet jeśli nikt o nich nie wie), zawsze towarzyszy następstwo o charakterze kary[1].
Jest to cecha myślenia stanowiąca naturalną postawę rozwojową w stadium realizmu moralnego, wyróżnionego przez Jeana Piageta, przypadającego na 5-7 rok życia dziecka[1] oraz w niektórych zaburzeniach psychicznych o charakterze psychotycznym.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anna Olszowa: Dziecko wobec dylematów moralnych. [dostęp 2012-10-27].