Stępnica (Tyniec)
50°00′24″N 19°49′14″E/50,006667 19,820556| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
266 m n.p.m. |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
| 50°00′24″N 19°49′14″E/50,006667 19,820556
| |
Stępnica (266 m) – płaskowyż i wzgórze w Tyńcu w Krakowie. Pod względem administracyjnym należy do Dzielnicy VIII Dębniki[1]. Pod względem geograficznym należy do Wzgórz Tynieckich na Pomoście Krakowskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej. Wzgórza te włączone zostały w obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego[2].
Stępnica wznosi się po wschodniej stronie nad drogą z Tyńca do Skawiny (ulica Bogucianka). Ma dwie części, pomiędzy którymi prowadzi wąska droga. Wyższa, zabudowana i bezleśna część zachodnia, na mapie oznaczona jako Stępnica, to właściwie lekko opadający ku północnemu zachodowi grzbiet Guminka. Niższy i porośnięty lasem wierzchołek wschodni (263 m) to właściwe wzgórze. Płytką przełęczą pomiędzy tymi dwoma częściami Stępnicy wymienioną powyżej wąską drogą prowadzi znakowany szlak turystyczny. U południowych podnóży Stępnicy znajduje się niewielka jaskinia Schronisko w Stępnicy[3].
Stępnica zbudowana jest ze skał wapiennych z okresu późnej jury[4]. Przez wzgórze prowadzi kilka ścieżek, jedną z nich poprowadzono znakowany szlak turystyczny[1][3]. Wierzchowina Stępnicy i jej północno-wschodnie stoki objęte są ochroną prawną. Włączone zostały w obszar użytku ekologicznego o nazwie Uroczysko Tyniec[5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
zielona pętla z opactwa benedyktynów w Tyńcu przez Dużą Kowodrzę, Kowadzę, rezerwat Skołczanka, Ostrą Górę, Guminek, Stępnicę, Grodzisko i dalej brzegiem Wisły, aż do opactwa benedyktynów. Długość około 8 km[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Okolice Krakowa. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2008. ISBN 978-83-89165-99-2.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2017-04-08].
- ↑ Julian Zinkow: Tyniec i Wzgórza Tynieckie. Informator turystyczny. Kraków: Krakowski Ośrodek Informacji i Reklamy Turystycznej "WAWEL-TOURIST", 1978, s. 43–45.
- ↑ Zbigniew Sikora, Miłosz Podwika. Szlak lasów miejskich Krakowa. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej – Miasto Kraków [on-line]. 2017-03-31. [dostęp 2017-11-16].