Stacja noclegowa PTT „Biały Domek” w Pieninach

Stacja noclegowa PTT
„Biały Domek” w Pieninach

Wyspa Cypel (na prawo od drogi), na której znajdowała się stacja
Państwo	Polska
Pasmo	Pieniny, Karpaty
Data otwarcia	1925-1926
Właściciel	Maria i Tadeusz Wolscy, dzierżawca: Oddział Pieniński Towarzystwa Tatrzańskiego w Szczawnicy
brak współrzędnych

Stacja noclegowa PTT „Biały Domek” w Pieninach – nieistniejąca stacja noclegowa Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, położona w Pieninach, na wyspie Cypel, przy Drodze Pienińskiej, niedaleko istniejącego obecnie schroniska PTTK „Orlica”.

Historia

Stacja noclegowa zlokalizowana była w pensjonacie, wybudowanym w latach 1925–1926 przez Jana Wohna dla swojej córki Marii i zięcia Tadeusza Wolskiego. Budynek był drewniany – parterowy z poddaszem użytkowym, bez podpiwniczenia. Na parterze znajdowały się trzy pokoje z tarasem oraz kuchnia. Na poddaszu trzy pokoje z dwoma balkonami. Przykryty był dwuspadowym dachem. Nazwa obiektu pochodziła od białych ścian zewnętrznych. Obok niego postawiono później drugi budynek z trzema pokojami oraz stodołę, kurnik, lodownię i łazienki kąpielowe.

Inicjatorem powstania w tym obiekcie stacji noclegowej był w 1933 Zarząd Główny i Oddział Pieniński Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Obok niej funkcjonowała stacja narciarska Towarzystwa Krzewienia Narciarstwa oraz przystań kajakowa Związku Kajakowców.

W lipcu 1934 Polskę nawiedziła największa powódź w latach międzywojennych. W wyniku ulewnych opadów wody Dunajca podniosły się do bardzo wysokiego poziomu, zalewając Cypel. Gospodarze oraz goście „Białego Domku” ewakuowali się do pensjonatu Orlica (obecnego schroniska PTTK). Budynek stacji noclegowej został zniesiony i zniszczony 15 lub 16 lipca 1934.

Oferta

Stacja oferowała 12 miejsc noclegowych. Standard usług był wyższy niż w znajdującym się w Szczawnicy Niżnej schronisku PTT „Na Piaskach” i schronisku PTT „U Jacka Majerczaka”. Obiekt miał własny agregat prądotwórczy oraz telefon.

Galeria

• 
  Skała przy Drodze Pienińskiej ze znakiem wysokiej wody z lipca 1934
• 
  Znak wysokiej wody, która zniszczyła „Biały Domek” (zbliżenie)

Bibliografia

• Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Makowski, Beskid Wyspowy, Gorce, Pieniny i Beskid Sądecki. Bielsko-Biała: Wydawnictwo „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 138–140. ISBN 978-83-925599-5-5.