Stagnicola corvus

	Stagnicola corvus
	(Gmelin, 1791)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Podgromada	płucodyszne
Rząd	nasadooczne
Rodzina	błotniarkowate
Rodzaj	Stagnicola
Gatunek	Stagnicola corvus
Synonimy
	Helix corvus Gmelin, 1791; Galba corvus (Gmelin, 1791); Limnaea (Limnophysa) palustris var. corvus (Gmelin, 1791); Limnaea balatonica Servain, 1882; Limnaea corviformis Bourguignat, 1893; Limnaea gueretiniana Servain, 1882; Limnophysa corvus (Gmelin, 1791); Lymnaea corvus (Gmelin, 1791);
	Helix corvus Gmelin, 1791; Galba corvus (Gmelin, 1791); Limnaea (Limnophysa) palustris var. corvus (Gmelin, 1791); Limnaea balatonica Servain, 1882; Limnaea corviformis Bourguignat, 1893; Limnaea gueretiniana Servain, 1882; Limnophysa corvus (Gmelin, 1791); Lymnaea corvus (Gmelin, 1791);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stagnicola corvus – gatunek ślimaka słodkowodnego z rodziny błotniarkowatych (Lymnaeidae). Takson ten przez wiele lat był traktowany jako odmiana błotniarki pospolitej (Stagnicola palustris), ale został wyodrębniony przez Marię Jackiewicz na podstawie różnic w budowie wewnętrznej^[2].

Muszla ciemno ubarwiona – szara do granatowoczarnej, grubościenna o powierzchni zazwyczaj młotkowanej (wyraźne, jasne linie przyrostów podzielone grubymi liniami spiralnymi tworzące małe, oddzielne powierzchnie). Ostatni skręt silnie rozszerzony. Otwór o krawędzi i górnej części ostro zakończonej, zajmuje połowę lub lekko ponad połowę wysokości całej muszli. Dołek osiowy zakryty lub szczelinowaty. Wysokość muszli 25–40 (45) mm, a szerokość 12–17 mm.

Występuje w Europie – od Wysp Brytyjskich po wschodnią Ukrainę i od Skandynawii po Włochy^[3]. Gatunek powszechny w zeutrofizowanych zbiornikach trwałych o niewielkim przepływie wody. Jest raczej wszystkożerny i typowy dla nizin. Kokony jajowe 40–50 mm długie i 6 mm szerokie zawierające po 80–120 jaj. Ogólnie słabo poznany i wymaga osobnych obserwacji co do rozmieszczenia i zwyczajów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

mięczaki Polski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g MolluscaBase eds., Stagnicola corvus (Gmelin, 1791), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-28] (ang.).
↑ ^a ^b M.M. Jackiewicz M.M., Systematic position of Lymnaea corvus (Gmelin, 1788) (Gastropoda: Pulmonata), „Folia Malacologica”, 4, 1990, s. 147–155, DOI: 10.12657/folmal.004.007 (ang.).
↑ ^a ^b Stagnicola corvus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Piechocki A., Ślimaki, z cyklu Fauna Słodkowodna Polski, Warszawa 1979, ISBN 83-01-01143-2.

[mb-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g MolluscaBase eds., Stagnicola corvus (Gmelin, 1791), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-28] (ang.).

[jackiewicz-2] M.M. Jackiewicz M.M., Systematic position of Lymnaea corvus (Gmelin, 1788) (Gastropoda: Pulmonata), „Folia Malacologica”, 4, 1990, s. 147–155, DOI: 10.12657/folmal.004.007 (ang.).

[iucn-3] Stagnicola corvus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]

[3]