Stanisław Łopaciński

Stanisław Łopaciński
Zawód, zajęcie	prawnik
Miejsce zamieszkania	Saria
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor
	Odznaczenia

Stanisław Jan Łopaciński
	; Lubicz
Rodzina	Łopacińscy herbu Lubicz
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1851 ; Sarja
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1933 ; Wilno
Ojciec	Ignacy Dominik Łopaciński
Matka	Maria Szumska
Żona	Tekla Borch
Dzieci	Euzebiusz Marian Łopaciński

Stanisław Jan Ignacy Łopaciński h. Lubicz (ur. 11 marca 1851 w Sarja, zm. 23 listopada 1933 w Wilnie) – polski prawnik, adwokat, ziemianin, poseł do Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z odnogi saryjskiej Łopacińskich. Urodził się 11^[1] lub 24^[2] marca w 1851 jako syn Ignacego (1822–1882) i Marii z Szumskich (1821–1851). Miał brata Józefa (ur. 1847) i siostrę Zofię Dorotę (1848–1933)^[1]. Ukończył studia prawnicze. Został adwokatem, w tym zawodzie pracował w Kijowie. Po śmierci ojca powrócił w rodzinne strony w prowadził majątek Saria. Działał społecznie. Był prezesem Towarzystwa Rolniczego, prezesa Banku Ziemian Ziemi Witebskiej, działał w towarzystwach oświatowych i charytatywnych. Po 1905 był wybierany do Rady Państwa Imperium Rosyjskiego z ziemi witebskiej, później z ziemi wileńskiej.

Po wybuchu I wojny światowej współorganizował sądownictwo na Wileńszczyźnie. Był sędzią sądu okręgowego i sądu apelacyjnego w Wilnie. Jako polski poseł do rosyjskiego parlamentu działał niejawnie jako tzw. hospitant w Komitecie Narodowym Polskim. Później przeniósł się do Torunia.

Jego żoną od 16 lipca 1880 była Tekla Borch h. Trzy Kawki (zm. 1892), z którą miał syna Euzebiusza (1882–1961)^[1].

Zmarł 23 listopada 1933 w Wilnie. Pochowany na cmentarzu Stara Rossa^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Stanisław Jan Ignacy Łopaciński z Łopacina h. Lubicz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-03-06] .
↑ Litewskie Archiwum Państwowe w Wilnie (teczka 20-1-64, s. 85a-86).
↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za wybitną pracę na polu społeczno-narodowem”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ś. p. Stanisław Łopaciński. „Wileński Przegląd Prawniczy”, s. 301–302, Nr 12 z 1 grudnia 1933.
Stanisław Łopaciński. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-30].
Stanisław Łopaciński. baza-nazwisk.de. [dostęp 2015-09-30].
Деятели России : 1906 г. / Ред.-изд. А. М. Шампаньер. — Санкт-Петербург, 1906. – 340 с. разд. паг. : ил.; стр. 40
Лопацинский Станислав Игнатьевич. tez-rus.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-22)].
Левенсон, Марк Львович. Государственный совет : портреты и биографии. - 2-е изд. - Петроград : Тип. Петроградской тюрьмы, 1915. ; стр. 195

[:0-1] Stanisław Jan Ignacy Łopaciński z Łopacina h. Lubicz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-03-06] .

[2] Litewskie Archiwum Państwowe w Wilnie (teczka 20-1-64, s. 85a-86).

[3] M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za wybitną pracę na polu społeczno-narodowem”.

[1]

[2]

[3]