Stanisław Batycki
 major artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1913–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant obozu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
Stanisław Franciszek Batycki (ur. 15 września 1892 w Stanisławowie, zm. 1940 w Charkowie) – major artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 września 1892 w Stanisławowie, w rodzinie Józefa i Jadwigi z Soleckich[1]. Studiował na Politechnice Lwowskiej[1]. Należał do Związku Strzeleckiego[1].
W latach 1913–1918 służył w cesarskiej i królewskiej Armiij. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Pułku Artylerii Polowej Nr 28[2][3][4]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915, a porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917[5][6][7].
Od 1918 w Wojsku Polskim. Walczył w obronie Lwowa oraz na wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej w latach 1918–1920.
W latach 1921–1926 pełnił służbę w garnizonie krakowskim, w 21 pułku artylerii polowej, a następnie w 5 pułku artylerii ciężkiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 198. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. Od 1926 dowodził 5 dywizjonem artylerii przeciwlotniczej w Krakowie. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1927 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Obozu Ćwiczeń „Barycz” na stanowisko komendanta[10]. Obowiązki komendanta obozu pełnił przez kolejnych pięć lat[11]. W kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Więziony w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 zamordowany w Charkowie[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie (po raz pierwszy w 1921[14])
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[15]
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[4]
- Krzyż Wojskowy Karola[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 20.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 698.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 939.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1167.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 680.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 864.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1075.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 195.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 163.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 161, 842.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 35.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
Źródła i bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Witold Jarno, Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939, Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Historii Polski Współczesnej, Wydawnictwo „Ibidem”, Łódź 2001, ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Ludzie urodzeni w Stanisławowie
- Majorowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 5 Pułku Artylerii Ciężkiej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1940