Stanisław Franchini Dziuli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Franchini Dziuli
Herb rodowy
herb Dziuli
Data śmierci

1710

Rodzice

Aleksander
Anna z Kossowskich

Małżeństwo

1 żona:Anna z Leżeńskich
2 żona: Zofia z Czermińskich

Dzieci

synowie;Tomasz, Aleksander, Michał
córki: Marianna i Franciszka

Wojny i bitwy

Bitwa pod Chocimiem (1673), wojna polsko-turecka 1683-1699

Administracja

podczaszy łukowski, stolnik wendeński

Stanisław Franchini Dziuli (zm.1710) – towarzysz pancerny, porucznik, podczaszy łukowski

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szlacheckiej pochodzenia włoskiego, osiadłej w Polsce, jako syn Aleksandra i Anny z Kossowskich. Jego dziadek Juliusz służył w armii koronnej, w 1621 walczył pod Chocimiem[1]. Juliusz przyjął od swojego imienia Giulio nazwisko Dziuli[2].

Stanisław karierę w wojsku koronnym rozpoczął wiosną 1673, jako towarzysz chorągwi pancernej hetmana polnego Dymitra Wiśniowieckiego. Służąc w tej formacji wziął udział w wojnie z Turcją, wyróżnił się męstwem i odwagą w bitwie pod Chocimiem. W chorągwi Wiśniowieckiego pozostawał do 1677, do czasu redukcji wojska komputowego. W 1684 zaciągnął się do chorągwi pancernej króla Jana III Sobieskiego, służył w niej do 1696, początkowo jako towarzysz pancerny potem jako porucznik. Był uczestnikiem ówczesnych walk z Tatarami i wojskami osmańskimi.
W 1676 podczas sejmu koronacyjnego Jana III Sobieskiego, na wniosek hetmana Wiśniowieckiego za zasługi własne w walce i wkład finansowy swoich przodków w zwycięstwo nad Szwedami w czasie Potopu, otrzymał indygenat i herb, dokument przyjmujący go w poczet szlachty polskiej podpisał król 15 kwietnia 1676[3]. Od 1690 do 1697 był podczaszym łukowskim, a od 1697 stolnikiem wendeńskim. Używał także tytułu stolnika sandomierskiego.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Franchini Dziuli był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona Anna z Leżeńskich wniosła mu jako wiano majątek ziemski Podlesie w powiecie wiślickim. Z tego małżeństwa dzieci:

  • syn Tomasz – pułkownik wojsk koronnych, podczaszy wiślicki.
  • córka Katarzyna

Drugą żoną była Zofia z Czermińskich. Z tego związku:

  • Michał (1702–1771) – pułkownik wojsk koronnych, podstoli wiślicki.
  • Aleksander (1709) – koniuszy Stanisława Leszczyńskiego.
  • Stanisław – zakonnik, pijar.
  • Marianna (ur. 1703) – dwukrotnie zamężna: 1 mąż strażnik koronny Józef Antoni Brzuchowski; 2 mąż Stanisław Świdziński wojewoda rawski
  • Franciszka (ur. 1708) – żona stolnika dobrzyńskiego Floriana Straszewskiego[4].

Zmarł przed 7 stycznia 1710.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 1995, s.42
  2. Zbigniew Leszczyc, Herby szlachty polskiej, tom I Poznań 1908
  3. Marek Wagner, Słownik Biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2013, s.81
  4. Adam Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1902, tom-5, str.217

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Wagner, Słownik Biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2013, str.81