Stanisław Jamry
| |
 bombardier
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 października 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Jamry (ur. 14 listopada 1899 w Gorzupi, zm. 6 października 1939 w Słupówko) – bombardier Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Stanisław Jamry urodził się 14 listopada 1899 r. w Gorzupi (powiat Krotoszyn, w Wielkopolsce)[1]. W 1926 r. jego ojciec – Jan Jamry kupił gospodarstwo w Mierucinie (dawniej gmina Mrocza powiat Wyrzysk na Pomorzu) i tam osiadł z żoną i dziećmi[2].
14 stycznia 1919 r. (legitymacja J-119) wstąpił do Wojsk Wielkopolskich. Był żołnierzem 7 pułku Artylerii Ciężkiej Wielkopolskiej 23 dywizjonie, w stopniu bombardiera, w którego składzie uczestniczył w walkach m.in. na froncie północnym powstania wielkopolskiego[3].
Walczył na linii Zakliczewo-Chrzanowo-Żabin-Karniewo pod dowództwem por. Zygmunta Kapsy. W dniach 8–9 lipca 1920 r. walczył pod Suskiem-Makowem – Makowicą (odznaczony VM nr.2902), 12–13 lipca 1920 pod Nasielskiem i Daczkami, 16 lipca 1920 pod Ciechanowem, 25 września 1920 pod Grondzicą (wieś nad Niemnem), a 26 września wkroczył z baterią do Grodna[3].
Po zakończeniu służby prowadził gospodarstwo rolne w Mierucinie. Rozstrzelany został przez Selbstschutz 6 października 1939 r. w lesie pod Mroczą. Po wojnie ekshumowany spoczął w zbiorowej mogile ofiar terroru hitlerowskiego na starym cmentarzu w Mroczy. Wymieniony na pomniku upamiętniających pomordowanych, w Nadleśnictwie Dąbrowice w leśnictwie Słupówko przy szosie Wąwelno – Mrocza[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Baza personalna, Jamry Stanisław. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2022-09-29].
- ↑ a b NASI POWSTAŃCY: Stanisław Jamry z Gorzupi. krotoszyn.naszemiasto.pl. [dostęp 2022-09-29].
- ↑ a b c Zarys historji wojennej 7-go pułku artylerji ciężkiej. www.wbc.poznan.pl. [dostęp 2022-09-29].