Stanisław Maciołowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanisław Kostka Marian Mikołaj Maciołowski[1] (ur. 10 września 1905 w Drohobyczu, zm. 5 września 1998 w Poznaniu) – polski zarządca majątków ziemiańskich, porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, potomek i krewny znanej krakowskiej rodziny malarzy Pochwalskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

II Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Maciołowski wychował się w majątku rodzinnym w Mokrzanach, koło Horodyszcza, niedaleko Sambora. Ukończył studia rolnicze na Akademii Rolniczej w Dublanach i uzyskał tytuł inżyniera rolnictwa. Po studiach wyjechał na praktykę do Wielkopolski. Był zarządcą majątków ziemiańskich w Wielkopolsce m.in. u Mieczysława Chłapowskiego z Kopaszewa i rodziny Żółtowskich, właścicieli Czacza koło Kościana. Mieszkał i pracował w Czaczu i Białczu Starym.

Dublany to miejsce, w którym wiele lat wcześniej pracował dziadek Stanisława Maciołowskiego – Kazimierz Pańkowski. Stanisław Maciołowski brał ślub z Marią Zdziechowską w Słaboszewku. W tym samym dniu za mąż wyszła też córka właściciela Słaboszewka, kuzynka Marii, również Maria Helena Zdziechowska. Narzeczonym Marii Heleny był hrabia Władysław Krasicki. Słaboszewko leży koło Mogilna, a bywali w nim: Jerzy Andrzejewski, Witold Gombrowicz, Witold Małcużyński, Antoni Uniechowski, Bolesław Miciński i inni.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1939, w stopniu porucznika rezerwy kawalerii zmobilizowany został do Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej walczył w 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich. Pełnił funkcję oficera ordynansowego dowódcy pułku, a następnie adiutanta. Po zakończeniu działań przebywał w niewoli niemieckiej w Oflagu II C Woldenberg. Za walkę otrzymał Krzyż Walecznych. Był przedstawiony do Orderu Virtuti Militari[2].

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

Po wyzwoleniu pracował w rolnictwie. Był m.in. dyrektorem Oddziału Herbapolu w Klęce koło Jarocina. Działał w Polskim Związku Jeździeckim jako instruktor nauki jazdy konnej. Jeździł konno długo na emeryturze. W Chociczy założył szkółkę jeździecką. Wonieść stał się miejscem Jego ostatecznego spoczynku. Pochowany został na parafialnym cmentarzu obok matki Heleny i brata Władysława.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Praprapradziadkowie[edytuj | edytuj kod]

Prapradziadkowie[edytuj | edytuj kod]

Pradziadkowie[edytuj | edytuj kod]

Dziadkowie[edytuj | edytuj kod]

Rodzice[edytuj | edytuj kod]

Rodzeństwo[edytuj | edytuj kod]

Żona[edytuj | edytuj kod]

Dzieci[edytuj | edytuj kod]

Bratankowie[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Maciołowski syn Kazimierza (8.09.1934. – zmarł w Łodzi)
  • Wojciech Maciołowski syn Kazimierza (16.07.1939.) – obaj wywiezieni wraz z matką Henryką z domu Kwaśniewicz (19.01.1909 Sambor – 10.07.1995 Łódź)nauczycielką we wsi Olszanik koło Sambora, do Kazachstanu 14.04.1940. Powrócili do Polski w czerwcu 1945 i zamieszkali w Łodzi,
  • Piotr Maciołowski syn Władysława i Marii z domu Elandt (9.12.1951 Śmigiel) (zm. 18.06.2012 Poznań)- Przedsiębiorstwo Nasienne „SelectaRobakowo koło Poznania – właściciel,
  • Marek Maciołowski syn Władysława i Marii z domu Elandt (15.06.1953 Kościan)- absolwent uczelni rolniczych w Anglii i USA, pracownik Uniwersytetu w Chapel Hill, obecnie w USA Hortag Seed Company – właściciel, założyciel i dyrektor Historical Conservation Foundation; w zainteresowaniu Fundacji są Wschodnie Kresy I i II Rzeczypospolitej,

Wnuki[edytuj | edytuj kod]

  • Joanna córka Pawła (1973)
  • Bartosz syn Pawła (1976)
  • Wojciech syn Pawła (1980)
  • Jakub syn Pawła (1974)
  • Antoni syn Pawła (1988)
  • Piotr syn Elżbiety
  • Tomasz syn Elżbiety
  • Maria córka Magdaleny
  • Weronika córka Magdaleny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Szymon Łoś w książce Szkice do portretu ziemian polskich XX wieku mylnie podaje nazwisko jako Maciołkowski zamiast Maciołowski.
  2. Zbigniew Szacherski, Wierni Przysiędze, s. 330.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]