Stanisław Mielcarek
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1920 |
|---|---|
| Data śmierci |
20 czerwca 1942 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
radiooperator |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stanisław Mielcarek (ur. 14 września 1920 w Chorobrowie, zm. 20 czerwca 1942) – kapral radiooperator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 14 września 1920 w Chorobrowie[1][2], w rodzinie Stanisława (ur. 9 października 1890 w Poznaniu), kapitana administracji (piechoty) Wojska Polskiego, oficera Batalionu KOP „Żytyń”, komendanta placu Biała Podlaska, więźnia obozu koncentracyjnego Oranienburg, odznaczonego Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi[3][4][5][6][7].
Był bratem Józefa (1917–1941), porucznika pilota[8][9][10][11][12] i Władysława (1922–1992), sierżanta pilota 308 Dywizjonu Myśliwskiego Krakowskiego, odznaczonego Krzyżem Walecznych[13][11][14].
W czasie II wojny światowej należał do personelu latającego 300 Dywizjonu Bombowego Ziemi Mazowieckiej[14][1][14][12]. 20 czerwca 1942 zginął śmiercią lotnika. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojskowym we wsi Sage, w gminie Großenkneten[14][12].
Załoga samolotu Vickers Wellington nr A 1256, której był członkiem została zestrzelona w locie bojowym na bombardowanie Emden przez nocnego myśliwca między Riepe a Simonswolge[12].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 9598[14]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[1]
- Medal Lotniczy[1]
- Polowa Odznaka Radiotelegrafisty nr 182[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Mielcarek Stanisław. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 312, tu podano, że urodził się we wsi Czenin, w powiecie jarocińskim, ale chodzi o wieś Czermin w powiecie pleszewskim, w której urodził się brat Józef.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 302, 588.
- ↑ Mielcarek 1945 ↓, s. 51, 58.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-01]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68, 907.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-01]..
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 312.
- ↑ Krzystek i Krzystek 2012 ↓, s. 387-388.
- ↑ Mielcarek Józef ↓.
- ↑ a b Mielcarek 1945 ↓, s. 58.
- ↑ a b c d e Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 391.
- ↑ Mielcarek Władysław ↓.
- ↑ a b c d e Krzystek i Krzystek 2012 ↓, s. 388.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Mielcarek Józef. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2022-01-01].
- Mielcarek Władysław. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2022-01-01].
- Tadeusz Jerzy Krzystek, Anna Józefa Krzystek: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7.
- Stanisław Mielcarek: Własne uwagi w działaniach wojennych w roku 1939. [w:] B.I.106h [on-line]. IPMS, 1945. [dostęp 2022-01-01].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.