Stanisław Niewinowski

Stanisław Niewinowski

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1892 Ozorków
Data śmierci	11 marca 1955
Okres	od 1919 do 1922
Przynależność polityczna	Narodowy Związek Robotniczy
Odznaczenia

Stanisław Niewinowski (w akcie urodzenia imię Władysław, ur. 14 kwietnia 1892 w Ozorkowie, zm. 11 marca 1955) – polski polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy II RP.

Życiorys

W latach 1911–1919 pracował w przędzalniach Ozorkowa, Częstochowy i Łodzi, zaś w 1914 jako inkasent w Powiatowej Kasie Chorych w Ozorkowie. Od lutego do maja 1914 służył w 145 pułku piechoty armii rosyjskiej. Przed I wojną światową należał do Stowarzyszenia „Wiedza” w Łodzi. Od 1915 do 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.

W 1919 został wybrany do Sejm Ustawodawczy II RP z ramienia Narodowego Związku Robotniczego w okręgu nr 9 (Kutno). Brał udział w pracach Komisji: Aprowizacyjnej, Miejskiej, Regulaminowej i Nietykalności Poselskiej, Robót Publicznych oraz Wojskowej. Po 20 stycznia 1920 zasiadał w Narodowo-Chrześcijańskim Klubie Robotniczym. Był prezesem NZR, wiceburmistrzem (1918-1919) i wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej w Ozorkowie. Od 1920 do 1933 był członkiem NPR.

Pełnił funkcję prezesa Rady Nadzorczej (1919-1927) i Zarządu (1928-1932) Spółdzielni Spożywców „Zorza” w Ozorkowie. Od 1925 do 1932 sprawował obowiązki dyrektora Powiatowej Kasy Chorych, w 1934 – p.o. naczelnika wydziału w Ubezpieczalni Społecznej w Kutnie. Od 1937 był sekretarzem, od 1938 do 1943 – zastępcą kierownika Sekcji Administracyjno-Gospodarczej Ubezpieczalni Społecznej w Żyrardowie. Udzielał się społecznie w PCK, Związku Peowiaków, Towarzystwie Przyjaciół Żołnierza Polskiego, Związku Zawodowym Pracowników Przemysłu Włókienniczego i Związku Zawodowym Pracowników Instytucji Ubezpieczeń Społecznych.

Od października do grudnia 1939 był więziony przez hitlerowców w Radogoszczu i Krakowie. W kwietniu 1940 został ponownie aresztowany w Żyrardowie, ale w Krakowie uciekł z transportu. Uczestniczył w działalności podziemnej w Łowiczu i Jabłonnie Lackiej. Od 1942 do 1943 prowadził skup odpadków w powiatach sochaczewskim i łowickim z ramienia RGO. W latach 1943–1945 pracował jako administrator majątku Toczyski-Czortki. Od 1946 do 1949 na mocy koncesji kierował Zbiornicą Odpadków Użytkowych w Słupsku, a od lutego do kwietnia 1949 – państwowej podzbiornicy odpadków w tym mieście. Od 1 maja 1949 pracował jako kierownik handlowy Państwowej Zbiornicy Wojewódzkiej Odpadków Użytkowych.

Zginął w wypadku samochodowym podczas podróży służbowej. Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku (kwatera 15, rząd 5, grób 24).

Nagrody i odznaczenia

• Medal Niepodległości (1933)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1938)
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (1938)