Stanisław Pilawka
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| przewodniczący Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej | |
| Okres |
od 7 czerwca 1953 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Częstochowie | |
| Okres |
od ? |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Stanisław Pilawka (ur. 1 czerwca 1919 w Dźbowie, zm. 7 sierpnia 1972 w Częstochowie) – polski działacz robotniczy, przewodniczący Związku Młodzieży Polskiej w latach 1953–1954.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 1 czerwca 1919 r. w Dźbowie[1], w rodzinie chłopskiej. Szybko zakończył edukację i nie ukończywszy szkoły podstawowej podjął pracę[2]. Od 1936 r. pracował w zakładzie ślusarskim, a w 1937 r.[3] został robotnikiem w hucie[2], a w chwili wybuchu wojny był robotnikiem w kopalni rudy żelaza w Dźbowie[4]. Podczas okupacji pracował w Dźbowskich Piecach Prażalniczych[3].
W czasie II wojny światowej nie angażował się w działalność konspiracyjną. Do PPR wstąpił 16 lutego 1945 r. w Częstochowie[2] i jako jeden z pierwszych robotników kopalni popierających nowy ustrój, wkrótce został I sekretarzem organizacji zakładowej PPR, po czym skończył kurs agitatorów i został zawodowym działaczem partyjnym[4]. Od 12 sierpnia 1946 r. pełnił kolejno funkcje II i I sekretarza Komitetu Powiatowego PPR w Częstochowie, a 15 grudnia 1948 r. został członkiem PZPR[1].
W latach 1948–1949 odbył kurs prowadzony przez Szkołę Partyjną przy KC PZPR[2], a od 12 września 1949 r. pełnił funkcję I sekretarza KM PZPR w Częstochowie, po czym 11 kwietnia 1950 r. objął stanowisko kierownika Wydziału Ekonomicznego KW w Kielcach. Następnie od 5 czerwca 1951 do 1 czerwca 1953 r. był zastępcą kierownika Wydziału Przemysłu Lekkiego KC PZPR[1].
Od 7 czerwca 1953 do 21 października 1954 r. pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej[2]. Jednocześnie 17 marca 1954 r. wszedł w skład Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej i został zastępcą członka KC PZPR. Na obu stanowiskach pozostał do marca 1959 roku[1].
Jako że był reprezentantem frakcji stalinowskiej jego kariera załamała się po Październiku 1956 r. Wkrótce potem[4], od marca 1957 r., został skierowany na stanowisko przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Częstochowie[3] w miejsce Bolesława Baranowskiego. W następnych latach był zastępcą dyrektora Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Modzelewskiego w Częstochowie (ob. Polontex)[4] do spraw administracyjnych, a potem dyrektorem Chłodni Składowej w Częstochowie[3].
Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy[3]
Zmarł 7 sierpnia 1972[5] w Częstochowie[3]. Po śmierci jego imieniem nazwano ulicę na Osiedlu Manifestu Lipcowego (ob. dzielnica Północ)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2017-12-16]. (pol.).
- ↑ a b c d e Mirosław Szumiło, Szefowie młodzieżówki komunistycznej w Polsce 1944-1990 [online], s. 325-342 (ang.).
- ↑ a b c d e f Bogdan Snoch, ILUSTROWANA ENCYKLOPEDIA CZĘSTOCHOWY, „Gazeta Częstochowska”, 45/428, 25 listopada 1999, s. 9, ISSN 0208-6859 (pol.).
- ↑ a b c d e Jarosław Kapsa: Z AWANSU SPOŁECZNEGO. [dostęp 2017-12-17]. (pol.).
- ↑ „Arcana”. 37 (1/2001). s. 93.
| Prezydenci w okresie zaborów |
|
|---|---|
| Prezydenci w okresie II RP |
|
| Burmistrzowie w okresie okupacji |
|
| Prezydenci w okresie 1944–1950 |
|
| Przewodniczący MRN |
|
| Prezydenci w okresie 1973–1990 |
|
| Prezydenci wybierani przez radę miasta w okresie 1990–2002 |
|
| Prezydenci z wyborów bezpośrednich od 2002 |
|
