Stanisław Podgórski (kolarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Podgórski
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1905
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 maja 1981
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Stanisław Podgórski (ur. 7 maja 1905 w Warszawie, zm. 15 maja 1981 tamże) – kolarz torowy, olimpijczyk z Amsterdamu 1928.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kolarze Stanisław Podgórski (z prawej) i Franciszek Szymczyk podczas treningu (1934).
Grób Stanisława Podgórskiego na cmentarzu Bródnowskim

Urodził się w rodzinie Mikołaja i Tekli z Łacińskich. Po ukończeniu szkoły podstawowej przysposabiał się w prywatnych zakładach do wykonywania zawodu mechanika samochodowego[1].

Przez całą karierę sportową związany był z Warszawskim Towarzystwem Cyklistów. Specjalizował się w sprintach. Był trzykrotnym wicemistrzem Polski w tej konkurencji (1925, 1929, 1930). Startował również w wyścigach drużynowych na 4000 m. Był zawodnikiem drużyny która uzyskała w 1925 najlepszy wynik na świecie na tym dystansie (5.09.00). Trzykrotnie startował na mistrzostwach świata w kolarstwie torowym w sprincie (1925, 1926, 1929) jednak bez powodzenia (odpadał w eliminacjach).
Na igrzyskach olimpijskich w 1928 reprezentował Polskę w wyścigu tandemów na dystansie 2000 m odpadając jednak w eliminacjach.

Okupację niemiecką przeżył w Warszawie. Po wojnie nie brał czynnego udziału w życiu sportowym[1].

Ożenił się ze Stefanią Rosłoń[1] (zm. 1987)[2].

Zmarł w Warszawie, pochowany 26 maja 1981 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 22D-2-3)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Podgórski (1905–1981) [online], Polski Komitet Olimpijski, 24 czerwca 2020 [dostęp 2024-05-06] (pol.).
  2. a b Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-05-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]